Το Halloween αποτελεί αγαπημένη ξενόφερτη γιορτή από τότε που ήμουν φοιτήτρια. Οι συναναστροφές μου στο Πανεπιστήμιο με παιδιά από την Ευρώπη με έκαναν να αγαπήσω αυτό το ‘έθιμο’ και δεν ήταν λίγες οι φορές, τα εφτά χρόνια στην Πανεπιστημιούπολη, που το γιόρτασα μαζί τους. Είναι μια γιορτή, η οποία δεν έχει να κάνει με τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις. Άλλωστε, θεωρώ, πως το Halloween δεν έχει να κάνει με καμιά θρησκεία απαραίτητα. Στην Ελλάδα, το έχουμε φέρει στα μέτρα μας. Όταν το Halloween γίνεται γιορτή της καρδιάς και παίρνει άλλη διάσταση.
Table of Contents
Κάθε χρόνο όταν έρχονται οι κολοκύθες και οι φωτεινές σκιές, θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και τον τρόπο που το Halloween με έκανε να νιώθω ιδιαίτερα. Είναι μια γιορτή που με φέρνει κοντά στον πατέρα μου και στιγμές που θέλω να κρατήσω αιώνια μέσα στην καρδιά μου. Άλλωστε στο Halloween δεν είναι μόνο για φόβο ή τρόμο. Είναι γέλια και παιχνίδι, είναι δημιουργία και μια ευκαιρία να θυμηθούμε τρυφερές στιγμές με όσους δεν είναι πια μαζί μας.
Οι ρίζες του Χάλοουιν και το Φεστιβάλ των Κελτών
Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πρόκειται για άλλη μια Αμερικανιά που απλά έχουμε προσθέσει στο ημερολόγιό μας. Δεν προέρχεται από την μακρινή Αμερική η γιορτή αυτή. Οι ρίζες του Χάλοουιν μας πηγαίνουν πίσω στους Κέλτες και στο γαελικό φεστιβάλ Σόγουιν, που στα Ιρλανδικά σημαίνει Νοέμβρης. Το φεστιβάλ αυτό που λάμβανε χώρα στις 31 του Οκτώβρη, σηματοδοτούσε τη λήξη του καλοκαιριού και την αρχή του Νέου Κέλτικου Έτους.
Σύμφωνα με το μύθο, οι Θεοί κατέβαιναν στη γη και με τις θεϊκές τους δυνάμεις προκαλούσαν αναστάτωση στους ζωντανούς θνητούς. Αναφορές γίνονται σε μάγισσες, οι οποίες έκαναν διάφορα μαγικά, θυσίες με ζώα και άλλα παρόμοια ιεροτελεστικά. Λέγεται πως οι νεκροί την ημέρα αυτή επέστρεφαν στα σπίτια τους, ενώ οι ζωντανοί άναβαν φωτιές για να διώξουν τα κακά πνεύματα φορώντας μάσκες.
Ο μύθος των Δρυϊδων και ο θεός Σαμάν
Μεταγενέστερα, διαβάζουμε για το μύθο των Δρυϊδών, κάτι παρόμοιο με το Φεστιβάλ των Κελτών, όπου άναβαν φωτιές προς τιμή του θεού Ηλίου ως ευχαριστήρια τελετή για το θερισμό και τη συγκομιδή. Σύμφωνα με μια δρυϊδική πεποίθηση, την ημέρα αυτή ο Σαμάν, ο θεός του θανάτου, προσφέρει θυσίες ζώων και αιματοχυσίες. Σε αυτά τα γεγονότα στηρίζονται και όσοι κατηγορούν πως το Χάλοουιν συνδέεται με σατανιστικές τελετές και τα τοιαύτα. Πάντα το νόμισμα έχει δύο πλευρές και ο καθένας επιλέγει να κρατήσει τη δική του οπτική γωνία.
Χάλοουιν και Δύση
Τέλος, η Δυτική Χριστιανική Εκκλησία γιορτάζει το Χάλοουιν, την ημέρα πριν από τη γιορτή των Αγίων Πάντων και σηματοδοτεί την αρχή του Allhallotide. Το Allhallotide περιλαμβάνει το τρίδυμο της εορτής των Αγίων Πάντων στις 31 Οκτώβρη (Halloween), την ημέρα των Αγίων Ψυχών την 1η Νοεμβρίου ( All Hallows’) και την ημέρα Παντών Ψυχών στις 2 Νοεμβρίου. Το τρίδυμο αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη των νεκρών, συμπεριλαμβανομένων των μαρτύρων, των αγίων και των αναχωρητών Χριστιανών.
Ωστόσο, στα μέρη και τις χώρες που εορτάζεται το Halloween, όπως είναι η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, η γιορτή αυτή δεν συνδέεται με κάποια θρησκεία. Είναι άλλη μια αφορμή για party, απλά με spooky στολές, jack-o’-lanterns, σκάλισμα κολοκύθας και προσφορά ζαχαρωτών ή φάρσας. Τα παιδιά φορούν τις στολές και τις μάσκες τους και βγαίνουν στη γειτονιά χτυπώντας τα κουδούνια λέγοντας ‘φάρσα ή κέρασμα’. Σε κάποια σπίτια στήνεται μπουφές με φαγητά που θυμίζουν μούμιες και μπισκότα σε σχήμα μάγισσας, φαντασματάκι ή άλλο creepy ήρωα όπως ο Φρανκενστάιν.
Όταν το Halloween γίνεται γιορτή της καρδιάς
Το δικό μου πνεύμα του Halloween υπάρχει μέσα μου όπως ακριβώς και το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Ύστερα, από τόσα χρόνια που το γιορτάζουμε στο σπίτι μας, ύστερα από ιστορίες που έχω ακούσει και βιβλία που έχω διαβάσει γύρω από την γιορτή αυτή, φέτος κατέληξα, γιατί τελικά μου αρέσει πολύ να την γιορτάζω. Τι είναι αυτό, τελοσπάντων, που με κάνει να θέλω να το γιορτάζω. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που με έκανε να το αγαπήσω, πέρα από την φάση για ένα ακόμη Party στο σπίτι μας!
Εδώ θα βρεις όλα τα Halloween Post μου μέχρι σήμερα!
Βγάλε ό,τι σκοτεινό και τρομακτικό από το Χάλοουιν
Προσπάθησε να ξεγυμνώσεις τη γιορτή από κάθε είδος τρόμου, φόβου και μασκαρέματος. Από την άλλη, άσε στην άκρη τις τρομαχτικές στολές με τις αράχνες, τους ιστούς και τις μούμιες. Ξέχασε τα αίματα, τα κρανία και όλα αυτά. Είναι απαραίτητο να σας πω ότι ποτέ δεν έντυσα έτσι τα παιδιά μου. Ποτέ το Halloween δεν ήταν creepy για εμάς, ούτε λίγο ανατριχιαστικό μπορώ να πω. Πιο μυστηριακό είναι θα έλεγα, ανάβοντας τις κολοκύθες μας, μιλώντας για τους αγαπημένους μας που δεν ζουν πια σε αυτή τη ζωή και λέγοντας ιστορίες που μας έχουν σημαδέψει και συνδέσει αιώνια μαζί τους.
Αφού όσοι με ακολουθούν στο Instagram μου αφήνουν σχόλια, όπως cutie, lovely honey και τέτοια. Ποτέ δεν έντυσα τα παιδιά μου με τρομακτικές στολές. Ούτε το έφτασα σε σημείο με τρομακτικές ταινίες και τα τοιαύτα. Όταν, όμως, είδαμε αγκαλιά πριν από πολλά χρόνια την ταινία Coco, τότε έγινε ένα click μέσα μου και είπα ναι, αυτό είναι. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που θέλω να το γιορτάζω. Το Coco μπορεί να μιλάει για το Dia de los Muertos, η οποία γιορτάζεται στις 2 Νοεμβρίου, ωστόσο το αγαπώ εξίσου μιας και πολύ θα ήθελα να συμβαίνει όντως αυτή η νοερή συνάντηση με τους νεκρούς.
Οι ψυχές των νεκρών συναντούν τους ζωντανούς συγγενείς τους
Ας μιλήσουμε λίγο για την Dia de los Muertos (Ημέρα των νεκρών), η οποία γιορτάζεται στην Ισπανία και σε όλα τα υπόλοιπα ισπανόφωνα κράτη. Σύμφωνα με την γιορτή αυτή οι νεκροί επιστρέφουν παροδικά στη Γη στους αγαπημένους τους συγγενείς. Αυτή η περίοδος συμπίπτει με την ολοκλήρωση του ετήσιου κύκλου της καλλιέργειας καλαμποκιού. Από το 2008, οι παραδόσεις της Ημέρας των Νεκρών έχουν εγγραφεί στον Αντιπροσωπευτικό κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Να και κάτι νέο που έμαθα καθώς διάβαζα για αυτή τη γιορτή.
Στα κεράσματα της ημέρας την τιμητική τους έχουν τα «Calaveras», ζαχαρωτά σε σχήμα κρανίου, φερέτρου ή σκελετού, μεθυστικά ποτά και το περίφημο «ψωμί των νεκρών» το οποίο είναι πασπαλισμένο με κόκκινη ζάχαρη που συμβολίζει το αίμα, ενώ στους στολισμούς δεσπόζουν τα πορτοκαλί λουλούδια, γνωστά ως «λουλούδια του θανάτου», για να τον ξορκίσουν.
Οι παραδόσεις της ημέρας των νεκρών περιλαμβάνουν την κατασκευή ιδιωτικών βωμών, γνωστών ως ofrendas, τιμώντας τους νεκρούς χρησιμοποιώντας καλαβέρα (ομοιώματα κρανίων), κατιφέδες και τα αγαπημένα φαγητά και ποτά των αποβιωσάντων καθώς και επισκέψεις στους τάφους κομίζοντας δώρα. Στους βωμούς των νεκρών υπάρχουν λουλούδια, το ψωμί των νεκρών, φαγητά και ποτά που άρεσαν στους νεκρούς για να τους τιμήσουν. Υπάρχει πάντα μια φωτογραφία του νεκρού. Μόνο έτσι μπορεί αν περάσει τα σύνορα ζωής και θανάτου ο νεκρός. Μόνο αν υπάρχει έστω και ένα ζωντανός που τον θυμάται και τιμά τη μνήμη του.
Και εσύ που με διαβάζεις χρόνια τώρα, ξέρεις για το αγκάθι που έχω στην καρδιά μου! Ξέρεις, πως έχω χάσει τον μπαμπά μου σε πολύ νεαρή ηλικία. Σύμφωνα με τις δύο αυτές εορτές, οι νεκροί επισκέπτονται τους ζωντανούς. Οι ζωντανοί τους τιμούν με τραπέζι γιορτινό, τραγούδι και στολίζουν τις φωτογραφίες τους μέσα στο σπίτι όλες σε μια γωνιά. Η παιδική ταινία Coco οφείλω να πω πως με έχει σημαδέψει και θα ήθελα πραγματικά να συνέβαινε αυτό. Να μπορούσα έστω και μια μέρα του χρόνου να αισθανθώ τον μπαμπά μου δίπλα μου, ή να μπορεί αυτός να επιστρέψει, να μας δει, να καμαρώσει τα εγγόνια του, να δει πόσο εξαιρετικά τα καταφέρνει η μαμά μου, να δει την πίπα του στολισμένη στο σπίτι και τις φωτογραφίες του παντού τριγύρω στα δικά μας σπίτια.
Παλαιά Διαθήκη και Ψυχές
Στην Παλαιά Διαθήκη σύμφωνα με τον προφήτη Ιεζεκιήλ «Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός. . . ιδού, πάσαι αι ψυχαί είναι εμού. . . η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Ιεζεκιήλ [ιη΄] 18:3,4. Η ψυχή, λοιπόν, πεθαίνει και χάνεται. Ο Θάνατος είναι η παύση της ζωής. Το σώμα αποσυντίθεται σε χώμα και η πνοή ή το πνεύμα επιστρέφει στο Θεό. Είμαστε ζωντανά πλάσματα όσο ζούμε, ζωντανή ψυχή, αλλά στο θάνατο είμαστε πτώμα, νεκρή ψυχή. Μετά το θάνατο, το μυαλό αποσυντίθεται. Δε γνωρίζει, δεν κατανοεί, δε θυμάται τίποτε. «Εν τω θανάτω δεν υπάρχει ενθύμησις περί σου (του Θεού) . εν τω Άδη τις θέλει σε δοξολογήσει; Ψαλμοί [ς΄] 6:5. Όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα σταματούν με το θάνατο. «Έτι και η αγάπη αυτών, και το μίσος αυτών, και ο φθόνος αυτών, ήδη εχάθη. και δεν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.» Εκκλησιαστής [θ΄] 9:6. Οι νεκροί δεν είναι ενήμεροι για όσα γίνονται επάνω στη γη. Δεν έχουν καμιά απολύτως επαφή με τους ζωντανούς:
Καινή Διαθήκη και Ψυχές
Σύμφωνα με την Ορθοδοξία η ψυχή είναι άυλη, αθάνατη. Μετά τον σωματικό θάνατο, η ψυχή χωρίζεται από το σώμα. Δεν παύει να υπάρχει αλλά ζει σε πνευματική κατάσταση, περιμένοντας την τελική κρίση, την Ανάσταση. Τότε που ο Χριστός θα επαναφέρει σώμα και ψυχή ενωμένα σε αφθαρσία. Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός λέει ότι ”Η ψυχή εστίν άφθαρτος, αλλ’ ουκ άναρχος.” Έχει αρχήν, αλλ’ ουκ έχειν τέλος. Ο θάνατος, λοιπόν, δεν είναι τέλος αλλά πέρασμα (Πάσχα).
Όταν το Halloween γίνεται γιορτή της καρδιάς
Έχω ανάγκη να πιστέψω πως η ψυχή υπάρχει και μπορεί να επιστρέφει, μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία, στην οποία πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι. Τότε που όλοι οι κεκοιμημένοι μας θα ξυπνήσουν. Αυτό απέχει παρασάγγας από την Ημέρα των Νεκρών, η οποία συμβαίνει κάθε χρόνο βέβαια. Ωστόσο, η ιστορία του μικρού Μιγκέλ, του διάσημου απατεώνα μαριάτσι Ερνέστο Δε λα Κρουζ και η αριστοτεχνική αφήγηση μέσω papel picado σε κάποια σημεία της ταινίας, μας συγκινούν κάθε φορά που την βλέπουμε αγκαλιά με τα παιδιά. Φαντάσου να γινόταν αυτό στα αλήθεια, ε; Φαντάσου να επέστρεφαν, να σε έβλεπαν, να σε άκουγαν.
Είναι σημαντικό για εμένα να ξέρω πως η ενέργεια του μπαμπά μου υπάρχει. Αυτή η απίστευτα δοτική και θετική ενέργεια. Πως με ακούει και με βλέπει. Πως η γλυκιά και ανήσυχη ψυχή του ζει και βασιλεύει κάπου κι ας μην ξέρω πού.
Ξέρεις, το ότι θάβουμε τους νεκρούς μας δεν μας βοηθά και πολύ ορισμένες φορές. Ή τουλάχιστον εμένα. Δυστυχώς, το μυαλό μου συγκρατεί την αποσύνθεση του σώματος και οι συνειρμοί που κάνω δεν βοηθούν. Μετά, αναθεωρώ και λέω στον εαυτό μου πως ο μπαμπάς μου σίγουρα δεν είναι εκεί. Σίγουρα, η ψυχή του μπαμπά μου δεν έχει χαθεί. Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο.
Πώς κατάφερα και μετέτρεψα μια τόσο φρικιαστική γιορτή σε τόσο συναισθηματική
Όλη μου η ζωή είναι ένα συναίσθημα. Η λογική χωρά μόνο στην δουλειά μου, στην αποφασιστικότητά μου και σε κάποιες επιλογές της ζωής μου.
Αυτή είναι η πτυχή του Halloween και του Dia de Muertos που αγαπώ και με βάση αυτήν κάθε χρόνο γιορτάζω στις 31 του Οκτώβρη μαζί με τα παιδιά μου στο σπίτι μας. Την έχω απόλυτα προσαρμόσει στα δικά μου μέτρα και σταθμά, λίγο με την ταινία Coco και λίγο με τα δικά μου βιώματα. Οι φωτογραφίες των αγαπημένων μας προσώπων είναι όλο το χρόνο στο σπίτι μας στο καθιστικό. Κάθε μέρα τους βλέπουμε και τους θυμόμαστε, απλά αυτή την ημέρα τους τιμούμε λίγο παραπάνω.
Δεν νιώθω ενοχές ή λιγότερη Ορθόδοξη από όλους εσάς που δεν την δέχεστε. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι αυτοί που κράζουν αλλά ωστόσο ακολουθούν άλλα ξενόφερτα ιδεώδη αλλά και συνήθειες που δεν συνάδουν ή συμβαδίζουν με τη θρησκεία μας.
Μετά από πολύ κόπο και δουλειά με τον εαυτό μου, δεν με αγγίζουν τα αρνητικά σχόλια. Έχω καταφέρει να τα απομονώνω και να τα τοποθετώ εκεί που τους αξίζουν. Στο καλάθι των αχρήστων. Πριν από 7 χρόνια σε μια από τις δημοσιεύσεις μου εδώ είχε γίνει χαμούλης. Όταν μου αρέσει κάτι, ακόμα κι αν δεν ξέρω αρχικά το σκοπό που θα εξυπηρετήσει, μένω πιστή σε αυτό, χωρίς να με νοιάζει η γνώμη του κόσμου! Αν έχω λάθος σε κάτι το παραδέχομαι, αλλάζω αν χρειάζεται για το καλό μου και προχωράω.
Σήμερα, ξέρω, πως πολλοί από αυτούς που με έκραζαν το γιορτάζουν ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν στο Instagram. Εννοείται πως το κάνουν με σκοπό να ανεβάσουν τα views στα reels τους. Για αυτό μην κράζεις, μην κρίνεις, μην βγάζεις τοξικότητα. Αυτή η αρνητική και κακή ενέργεια γυρίζει πίσω σου. Διότι ότι εκπέμπεις αυτό ελκύεις. Νόμος της φύσης.
Αυτά για σήμερα. Άνοιξα ένα ακόμη κομμάτι του εαυτού μου εδώ σε εσένα. Είπαμε ο Οκτώβρης είναι μήνας περισυλλογής και σαν τη φύση που ωριμάζει και ρίχνει τα φύλλα της, έτσι και σε εμένα ωριμάζουν έννοιες, σκέψεις και ιδέες μέσα μου!
Tο Instagram μου ήδη έχει ντυθεί σε χρώματα Οκτώβρη, αλλά και Halloween. Κάποιοι από εσάς τις αγαπάτε πολύ η αλήθεια είναι! Καθημερινά, δέχομαι όμορφα μηνύματα από εσάς και νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη! Όταν το Halloween γίνεται γιορτή της καρδιάς
Ας μην ξεχνάμε να γιορτάζουμε με την καρδιά μας- όχι μόνο το Halloween, αλλά όλες τις γιορτές του χρόνου. Αν σε άγγιξε αυτή η ιστορία, μοιράσου την με φίλους ή γράψε μου τη δική σου ανάμνηση στα σχόλια.
Εύη.
