Γεια σου αγαπημένο μου παρεάκι. Φίλη μου και φίλε μου που είσαι πάντα δίπλα μου στα ευχάριστα αλλά και στα δυσάρεστα. Τις τελευταίες ημέρες ζούμε μαζί στο Instagram, την πρώτη μου επαφή με τον Κορονοϊό. Την πρώτη μου καραντίνα λόγω νόσησης και όχι λόγω προληπτικών κυβερνητικών μέτρων. Βρίσκομαι στη όγδοη μέρα, λίγο πριν πω ‘φτου ξελεφτερία΄ και ήρθα να σου μιλήσω για την πιο περίεργη φάση της μέχρι τώρα ζωής μου. 10 ημέρες παρέα με τον Covid και ήρθα να καταρρίψω μύθους. Όσα θέλεις να ξέρεις και σε φοβίζουν ή ακόμα χειρότερα σε τρομοκρατούν. Νέο άρθρο στη στήλη μου Εγώ, μετά από πολύ καιρό.
Η παρακάτω ιστορία δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας ή συμφερόντων. Είναι η προσωπική μου μαρτυρία, ύστερα από 10 μέρες παρέα με τον Covid στο σπίτι μου. Υβριστικά, πολιτικά ή σχόλια κακόβουλων “ανθρώπων” θα τα απορρίπτω πριν δημοσιευτούν.
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021
Είναι Παρασκευή πρωί και εγώ κλασσικά στη δουλειά παλεύω με τηλεφωνήματα. Αρχικά, προμηθευτές και στο ενδιάμεσο παραγγελίες. Έπειτα, δέματα που καταφθάνουν ασταμάτητα στο σπίτι μας. Ταυτόχρονα, μιλώ για το Bazaar του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων και τακτοποιώ τις τελευταίες λεπτομέρειες για αυτό. Δηλαδή, τη χαρτούρα. Στη 1 ακριβώς χτυπά το κινητό μου, κάπου ανάμεσα σε άλλες 54 κλήσεις. Είναι ο Δημήτρης. Τον κάλεσαν από το σχολείο. Πρώτη σκέψη ένα μεγάλο ωχ!
”Ο Ντίνος δεν αισθάνεται καλά. Έχει πονοκέφαλο, λέει. Πάω να τον πάρω εγώ τώρα αμέσως. Μόλις τελειώσεις τα απαραίτητα έλα να τον πάρεις από το γραφείο, γιατί τρέχω και δεν φτάνω σήμερα”.
Καίγομαι εγώ, καίγεται κι αυτός. Καιγόταν και ο Ντίνος από τον πυρετό, εν τέλει.
Επιστρέφω σπίτι ύστερα από 3 ώρες και αυτό γιατί σπατάλησα 1 ώρα και 15 λεπτά από την Άνω Γλυφάδα μέχρι τον Άλιμο στο δρόμο, μέσω Βουλιαγμένης. Αφόρητη η κίνηση, απίστευτη η στεναχώρια μου για το παιδί μου. Καθόλου περιττό να σου πω ότι τρέμω τον πυρετό. Μετά από ένα εμπύρετο παραλήρημα του Ντίνου τέσσερα χρόνια πριν, είναι φόβος και τρόμος ο πυρετός στα παιδιά μου για εμένα.
Φτάνω στο σπίτι. Του δίνω αντιπυρετικό και πέντε έξι φιλιά. Του στρώνω στον καναπέ με το αγαπημένο του μαξιλάρι, αρκουδάκι και πάει λέγοντας. Μου εξηγεί τα πάντα με εκνευριστική λεπτομέρεια (όπως πάντα). Η επόμενη κίνησή μου είναι να του φέρω να κάνει self test. Αν και είχε κάνει Πέμπτη βράδυ στις 8μμ, όπως ακριβώς προβλέπει ο άγραφος νόμος των τελευταίων μηνών. Βγαίνει ξανά, όπως και χτες δηλαδή, αρνητικό.
10 ημέρες παρέα με τον Covid
Ο πυρετός πέφτει στο πρώτο μισάωρο. Ο πονοκέφαλος ακόμα εκεί. Έπειτα, ακολούθησε ασταμάτητη καταρροή και πολύ μπούκωμα. Σαν να έχει βαρύ κρύωμα. Του κάνω το βράδυ στις 8 πάλι ένα self test. Πάλι αρνητικό. Ξεκινάμε αγωγή με Xozal και Aerolin, διότι ξεκίνησε και ο βήχας και με τον Ντίνο και τον βήχα του εγώ δεν παίζω. Μια φορά την πάτησα με την λαρυγγίτιδα και δεν το ξαναζώ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και τώρα μιλάμε για τον Covid. Aeoril, λοιπόν, έστω και προληπτικά.
Ο πυρετός ανεβαίνει ανά οχτάωρο, όχι επικίνδυνα υψηλός και κατεβαίνει αμέσως με το αντιπυρετικό. Ο πονοκέφαλός του και το κάψιμο στα μάτια παραμένει. Ξημερώνει Σάββατο και είναι το Μπαζάρ του Συλλόγου. Δεν μπορώ να μην πάω, μιας και είμαι υπεύθυνη για αυτό. Μην ρωτάς που θα αφήσω το παιδί, είναι το Ρουλάκι σπίτι και σε αυτά είναι καλύτερη και πιο έμπειρη από εμένα. Του παιδιού της το παιδί είναι δυο φορές παιδί της. Ο Ντίνος ξυπνά ευδιάθετος, χωρίς πυρετό και έτοιμος να τρέξει κατοστάρι. Τον έχω κάνει τούμπανο με βιταμίνες, χυμούς φρέσκους, σούπες και για πρωινό ζεστό τραχανά της λατρεμένης γιαγιάς μου.
Του κάνω ένα τρίτο self test. Σκέφτομαι, δεν μπορεί. Τώρα πρέπει κάτι να δείξει αν κόλλησε κορονοϊό. Πάλι αρνητικό. Η ημέρα κυλά χωρίς πυρετό. Με ελάχιστο βήχα, αλλά καταρροή και πονοκέφαλο. Το παιδί έχει όρεξη (κοντεύει να φάει και τη μάνα μου ένα πράμα) και έχει διάθεση. Αργά το βράδυ ανεβάζει πυρετό, αλλά και πάλι πέφτει στο μισάωρο. Του κάνω ένα τέταρτο self test. Πάλι αρνητικό.
Στο σχολείο μας υπήρχαν κρούσματα σε άλλα τμήματα, αλλά όχι στο δικό μας τμήμα. Θα μου πεις αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ειδικά, όσον, αφορά τα δικά μου παιδιά που είναι στο ολοήμερο τμήμα και παίζουν με παιδιά από όλα τα τμήματα του σχολείου μας.
10 ημέρες παρέα με τον Covid
Ξημερώνει η Κυριακή και ο πυρετός έχει περάσει. Είναι απύρετος τουλάχιστον 10 ώρες. Του κάνω πάλι selft test. Θετικό. Το πρώτο ΣΟΚ. Του κάνουμε και ένα δεύτερο, το ίδιο. Έπειτα κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι της οικογένειας. Αρνητικοί. Αμέσως φοράμε μάσκες. Παίρνω τον Ντίνο και τρέχω για Rapid στη Βιοϊατρική Αλίμου. Μετά από μισή ώρα βγαίνει θετικός. Τον απομονώνουμε στο δωμάτιό του. Όλοι νιώθουμε μεγάλη ανασφάλεια. Απολυμαίνω πόρτες, πόμολα, αερίζω και σφουγγαρίζω. Ο Ντίνος μου, μόνος του το αγόρι μου, παρέα με πολύ tablet, λίγα εξωσχολικά βιβλία και εμένα πού και πού να κάθομαι στο χαλάκι του διαδρόμου να του κάνω παρέα.
Το παιδί μου φώναζε για 2 μέρες ότι δεν αντέχει άλλο τη μοναξιά. Η καρδιά μου σκιζότανε. Εγώ του έδινα το φαγητό, εγώ αέριζα το δωμάτιό του. Εγώ έστρωνα το κρεβάτι του. Δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω και αυτό με τσάκιζε. Μου έλειπε τόσο πολύ ενώ τον είχα μπροστά μου. Έπειτα περνούσα από κλίβανο κανονικά μόλις έβγαινα από εκεί. Τελικά, όμως, κόλλησα. Μην τρελαθούμε τελείως. Πώς μπορείς να απομονώσεις ένα ανήλικο παιδί στο δωμάτιό του. Είναι άκαρδο και για το παιδί και για την υπόλοιπη οικογένεια. Ο διάδρομος των δωματίων έγινε το στέκι μας.
Οι εικόνες με μάσκες μέσα στο ίδιο μας το σπίτι με κούρασε ψυχολογικά. Αισθάνομαι λες και είμαι εγκλωβισμένη σε μια φούσκα και κάποια στιγμή θα την σκάσω από τα νεύρα μου ή θα σκάσει μόνη της από τη χλωρίνη και τα Dettol. Ντάξει, κάπου ώπα δηλαδή.
10 ημέρες παρέα με τον Covid
Τέταρτη μέρα με τον Ντίνο άρρωστο, αλλά δεύτερη μέρα ως επιβεβαιωμένο κρούσμα στο σπίτι μας. Χτυπά τηλέφωνο από τον ΕΟΔΥ. Απαντώ σε όλες τις ερωτήσεις και δίνω όλες τις σχετικές πληροφορίες. Μετά από λίγο τηλεφώνημα από την Προστασία του Πολίτη. Μια από τα ίδια και εκεί. Εξονυχιστικός έλεγχος, λεπτομερής αναφορά. Μου λένε να μην κυκλοφορούμε ούτε εμείς, χωρίς όμως να μας το υποχρεώνουν, εφόσον δεν έχουμε συμπτώματα και έχουμε εμβολιαστεί. Ο Δημήτρης έχει ήδη φύγει από το σπίτι και έχει νοικιάσει ένα δωμάτιο για λίγες μέρες. Εγώ δεν κυκλοφορώ, μένω καραντίνα. Ταυτόχρονα, ενημερώνω όλους τους γνωστούς που συνάντησα ώστε να τσεκαριστούν. Παραγγέλνω τηλεφωνικά Super Market, μανάβη και κρεοπώλη λες και έχουμε πόλεμο. Έδωσα γερό χαρτζιλίκι στα παιδιά. Η μαμά μου πάλι μουρμουράει πού θα τα βάλω όλα αυτά.
Παραμένουμε όλοι αρνητικοί και ο Ντίνος απομονωμένος στο δωμάτιό του να φωνάζει ότι δεν μπορεί άλλο τη μοναξιά. Δεν την αντέχει. Στα πατώματα η μάνα. Το παιδί μου!
Αργότερα την ίδια μέρα εκδηλώνω κι εγώ συμπτώματα αλλά παραμένω αρνητική στο self test. Το ίδιο και οι υπόλοιποι. Ζούμε μια τρέλα! Έναν παραλογισμό! Δεν ανεβάζω καθόλου πυρετό. Αισθάνομαι, όμως, απίστευτη κόπωση και πολύ νύστα. Ξεκινώ με καταρροή και συμπτώματα από βαρύ κρύωμα. Απευθείας τηλεφωνώ στην Παθολόγο μου, διότι έχω αλλεργικό άσθμα και έχω χεστεί πάνω μου μην πάθω καμιά πνευμονία στα καλά καθούμενα. Την επόμενη μέρα βγαίνω θετική και εγώ και ευτυχώς είχα ήδη ξεκινήσει προληπτική αγωγή. Φεύγω στο Μικροβιολογικό της γειτονιάς μου και κάνω μοριακό. Αργά, το βράδυ το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Θετική. Στο σπίτι παραμένουμε εγώ, η Stacey και η μαμά μου. Η πρώτη μου κίνηση είναι να αγκαλιάσω και να φιλήσω το παιδί μου!
–Μαμά, συγγνώμη που σε κόλλησα! – Δεν το ήθελες Ντίνο μου. Άλλωστε όλα μαζί δεν τα περνάμε κάθε φορά; – Μαμά, χαίρομαι μόνο γιατί δεν θα νιώθω μόνος! Έλα να μπούμε μαζί στο καραντινάτο δωμάτιό μου!
Η αλήθεια είναι ότι μέσα μου νιώθω τρομοκρατημένη. Στο παιδί ούτε λόγος να το δείξω αυτό. Έχω ευαισθησία στο αναπνευστικό και αν με πιάσει βήχας ανασαίνω με δυσκολία. Αρχίζω κορτιζόνες και εισπνεόμενα κανονικά, αλλά αυτή τη φορά οι γιατροί μου, μου είπαν να περιμένω. Ακούω συμβουλές μόνο από αυτούς. Ούτε από το Internet, ούτε τη γειτόνισσα ούτε τη θειά μου από το χωριό, που λέει ο λόγος. Ούτε λόγος για αντιβίωση, εφόσον δεν έχω πυρετό. Η Παθολόγος μου με καθησυχάζει να περιμένω μέχρι την 7η ημέρα. Άλλο άγχος και η 7η ημέρα.
Όταν ο Covid μου χτύπησε την πόρτα, αλλά τελικά μπήκε από το παράθυρο.
Με την Προληπτική αγωγή εννοώ βιταμίνες D & C καθώς και ψευδάργυρο. Επίσης, Xozal λόγω άσθματος και ένα κουτάλι του γλυκού πρωί και βράδυ με κουρκουμά, μέλι και πιπέρι. Μετρώ το οξυγόνο μου με οξύμετρο συνέχεια, όπως και του παιδιού το ίδιο. Άψογο και για τους δυο. 98 και 99 ακατέβατο! Απύρετοι και οι δύο! Εσύ, αν κολλήσεις θα συμβουλευτείς το γιατρό σου και μόνο τον γιατρό σου. Όχι, ότι διάβασες από εδώ.
Συνεχίζω απύρετη, αλλά με απίστευτη εξάντληση. Πονάει όλο μου το κορμί. Ξαπλώνω και έχω απίστευτη υπνηλία. Τρώω μόνο σούπες, βήχω πολύ και έχω παραμάσχαλα ένα λίτρο νερό. Νιώθω ότι δεν έχω καθόλου δύναμη και ο βήχας με ανησυχεί πολύ. Πρώτη φορά με κρατά κάτι στο κρεβάτι για 4 ημέρες σχεδόν. Ένιωθα ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Ότι δεν θα επανέλθω. Είναι όλη αυτή η ανασφάλεια που μας προκαλούν οι ειδήσεις, τα Social Media και τα site.
Είναι αυτή η ανασφάλεια που δεχόμαστε από τους άλλους. Έτσι είπε ο δείνα, έτσι έκανε ο τάδε. Ο ένας επιμένει να πάρεις αντιβίωση, ο άλλος δεξαμεθαζόνη. Έτσι έγραψαν στα νέα, αυτό να κάνεις.
10 ημέρες παρέα με τον Covid-
Ευτυχώς, η πέμπτη μέρα ήταν εντελώς διαφορετική. Αρχικά να πω ότι ξύπνησα άλλος άνθρωπος. Καθάρισε το κεφάλι μου από τη θολούρα και τον πονοκέφαλο. Το algofren με βοήθησε απίστευτα σε αυτό. Στο πλευρό μου έχω πάντα το Ρουλάκι μου, η οποία μας φροντίζει με περισσή υπομονή και αγάπη. Ο Ντίνος μου από την άλλη περδίκι. Νομίζω πως από την τέταρτη ημέρα και μετά έπαψε να έχει συμπτώματα. Ένα βηχαλάκι μια με δύο φορές την ημέρα. Ευτυχώς, το παιδί μου Παναγία μου!
Η καραντίνα μας θα κρατήσει 10 μέρες και ανυπομονώ να λήξει όλο αυτό. 10 μέρες στην περίπτωση που τις τρεις τελευταίες δεν έχουμε συμπτώματα. Μετά, ποιος μας πιάνει να ξέρετε! Έχουμε να δούμε, για αρχή, ωραία πάρκα εδώ κοντά μας αλλά και να κάνω τα τελευταία μας ψώνια για το 2021. Να φύγει και να μην ξανάρθει τέτοια χρονιά παιδιά.
10 ημέρες παρέα με τον Covid-Όσα θέλεις να ξέρεις και σε φοβίζουν
Τέλος, είναι πολύ σημαντικό για εμένα να καταλάβεις το λόγο για τον οποίο γράφω αυτό εδώ το blogpost. Κυρίως, σου γράφω όσα θέλεις να ξέρεις και σε φοβίζουν. Δεν ήσασταν λίγοι εσείς που με ρωτήσατε πώς το ζω όλο αυτό. Τι συμπτώματα έχω. Έπειτα. με ρωτήσατε πώς αισθάνομαι και τι μου είπε ο γιατρός μου. Για αυτό το λόγο, θέλω πολύ να σου τονίσω τα εξής :
- μην επιτρέπεις να σε τρομοκρατεί κανείς. Κλείσε τις ειδήσεις αν σου κάνουν κακό ή σε προδιαθέτουν αρνητικά. Εγώ δεν βλέπω καθόλου τα νέα στην τηλεόραση. Μαθαίνω ότι πρέπει από τα social media ή από τους λογαριασμούς των αρμόδιων δημόσιων προσώπων.
- άσε τη Σούλα, τη Ρούλα και την Κούλα να λένε ό, τι θέλουν. Δεν είναι γιατροί, δεν είναι ειδικοί. Να ακούς μόνο τον γιατρό σου που γνωρίζει εσένα αλλά και το ιστορικό σου. Μόνο αυτός μπορεί να σε προφυλάξει και καλό θα είναι να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα ώστε να μη χρειάζεται να πάρεις δεύτερη γνώμη.
- πίνε πολύ νερό. Το νερό είναι πολύ σημαντικό στην περίπτωση του Covid. Έχω καταναλώσει άπειρα λίτρα νερού αυτές τις μέρες και με βοήθησαν πολύ με τον βήχα μου. Από την άλλη, παραμένω ενυδατωμένη, κάτι εξίσου σημαντικό για τη ίωση αυτή. Οπότε, να πίνεις όχι μόνο πολλά υγρά αλλά και συγκεκριμένα πολύ νερό!
Όσα θέλεις να ξέρεις και σε φοβίζουν
- αν πιστεύεις ότι ο οργανισμός σου έχει ανάγκη από βιταμίνες τότε ξεκίνα προληπτική αγωγή με αυτές. Πρόσφατα, έκανα εξετάσεις και γνώριζα ήδη ότι η βιταμίνη μου D είναι χαμηλή, οπότε το πρώτο μου μέλημα ήταν να πάρω βιταμίνες ώστε να ενισχύσω τον οργανισμό μου. Βιταμίνη D & C λένε ότι είναι απαραίτητοι σύμμαχοι σε όλον αυτόν τον Γολγοθά και πιστεύω πως εμένα με βοήθησαν όντως.
- ξεκουράσου. Κλείσε κινητό και τηλεόραση. Ειδικά αν έχεις τη θολούρα και τον πονοκέφαλο που είχα εγώ. Κοιμήσου. Είχα να κοιμηθώ τόσες ώρες σε ένα 24ωρο από τότε που ήμουν έγκυος στον ένατο μήνα. Ξέρεις, ότι γενικά ξεκινώ νωρίς την ημέρα μου το πρωί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλές φορές να χάνω ώρες από τον ύπνο μου. Αλλά, δυστυχώς, η καθημερινότητά μου με δυσκολεύει διαφορετικά.
- ζήτησε ή δέξου βοήθεια. Μην κολλάς στα όχι και μην κάνεις ντροπές. Αν κάποιος φίλος σου θέλει να σου φέρει ζεστό φαγητό, να είσαι δεκτικός. Μην μαγειρεύεις. Μην ξοδεύεις ενέργεια για το μαγείρεμα. Μια κούπα ζεστή σούπα από έναν φίλο που σε αγαπά είναι ό,τι καλύτερο.
- Άσε τις δουλειές του σπιτιού στην άκρη. Συνήθως, όταν μένουμε σπίτι και νιώθουμε λιγάκι καλύτερα ξεθαρρεύουμε και ξεκινάμε τις γενικές και τα decluttering. Μην το κάνεις αυτό με τον Covid, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου γυρίσει πίσω.
10 ημέρες παρέα με τον Covid
Σήμερα που σου γράφω διανύω την 8η μέρα και ο Ντίνος την ενδέκατη ήδη. Λένε, ότι η έβδομη και η όγδοη ημέρα είναι επικίνδυνες. Ότι μπορεί να χειροτερέψει ο πυρετός ή το οξυγόνο. Δεν μπορώ να ξέρω τι συμβαίνει και αλλάζουν τα δεδομένα και υποτροπιάζουν οι άνθρωποι. Δεν γνωρίζω τίποτα ούτε έχω εμπειρία. Εμείς ακολουθήσαμε εντελώς τις συμβουλές της Παθολόγου και της Παιδιάτρου μας και όλα κύλησαν καλώς. Δεν γνωρίζω αν φταίει το DNA, ο τύπος αίματος ή απλά η κατάσταση του κάθε οργανισμού. Σίγουρα δεν είναι θέμα τύχης όλο αυτό.
Δεν μπορώ να ξέρω τι τροπή μπορούν να πάρουν τα πράγματα ή τι λάθος μπορεί να κάνουν ή να μην κάνουν οι άλλοι που νοσούν. Όπως έγραψα και παραπάνω, η συγκεκριμένη ιστορία είναι καθαρά προσωπική εμπειρία. Κάποιος μπορεί να ταυτιστεί και κάποιος όχι. Αυτό δεν το γνωρίζω.
Σε γενικές γραμμές, ο Covid μας φέρετε με το γάντι. Δεν θέλω να πω μεγάλες κουβέντες αλλά μέχρι τώρα είμαστε καλά Δόξα το Θεό. Όντως το περάσαμε σαν μια ίωση, εγώ λίγο πιο βαριά ίσως για δυο μέρες. Γενικότερα, προσπάθησε να μην ακούς τις χειρότερες περιπτώσεις, ώστε να μην πανικοβάλλεσαι χωρίς λόγο.
10 μέρες καραντίνα και άλλες 3 για ακόμα καλύτερα
Έτσι με συνέστησαν και έτσι θα κάνω. Η δουλειά μου πάει πίσω, αλλά προέχει αφενός η υγεία μου και αφετέρου το καλό του προσωπικού μου, που τώρα βαστάει γερά τις πλάτες του για εμένα. Οφείλω να προστατέψω όσο μπορώ και όσο περνά από το χέρι μου τους γύρω μου.
Αυτό εδώ το blogpost, μετά από εκείνο με τον H1N1 , πρέπει να είναι το πιο μακροσκελές. Δεν ξέρω αν έχεις φτάσει μέχρι εδώ ή αν βαρέθηκες και βγήκες. Ή απλά έφτασες στην τελευταία παράγραφο για να δεις πώς θα κλείσω. Όπως και να έχει οφείλω να σου πω αυτό!
Ενυδατώσου, ξεκουράσου, φάε και πιες ζεστά.
Είναι εντολή γιατρού.
Και μόλις βγεις από όλο αυτό το ταξίδι, κάνε μια βόλτα από ένα Πνευμονολόγο ή τον Καρδιολόγο σου προληπτικά. Η πρόληψη σώζει ζωές. Και ο εμβολιασμός επίσης.
Τέλος, σε ευχαριστώ που είσαι μαζί μου σε αυτό το γεμάτο δοκιμασίες ταξίδι. Τα άπειρα μηνύματα στο Instagram, το Facebook και σε προσωπικό email μου ζέσταναν την καρδιά. Το ενδιαφέρον σας άνευ προηγουμένου. Το ευχαριστώ μου είναι από καρδιάς ειλικρινά.
Υ.Γ: Όπως θα είδες, εσύ που έχεις Instagram, το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν έτοιμο και όμορφο, παρά τις επικρατούσες συνθήκες. Μπορεί να μας έλειπε ο μπαμπάς μας, η υπόλοιπη οικογένεια, όμως, έφαγε όλη μαζί. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το πρόσφερα αυτό στα παιδιά μου. Τα Χριστούγεννα είναι μεγάλη οικογενειακή γιορτή! Επίσης, η ψυχολογία μας ανέβηκε πολύ. Χαρήκαμε και γιορτάσαμε όπως αρμόζει.
Σε μαμαδογλυκοφιλώ,
Εύη.
