Σήμερα βρίσκομαι εδώ ώστε να αφήσω ένα blogpost που θα γραφτεί στην ιστορία του mamasnpapas. Δυσκολεύτηκα πολύ να το ολοκληρώσω και σίγουρα θα έπρεπε να είχε δημοσιευτεί πολύ νωρίτερα. Πολλοί από εσάς το περιμένατε και μου γράφατε για αυτό! Θέλατε να ξέρετε το background της επιχείρησης για την οποία θα σας μιλήσω σήμερα. Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, όμως, τον μήνα Σεπτέμβρη ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Το ίδιο και τον μήνα Οκτώβρη. Σήμερα αισθάνομαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Κυρίως, γιατί βρήκα το χρόνο μέσα σε όλη την τρέλα που ζω, να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο. Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό και φυσικά αναφέρομαι στην υπερπροσπάθεια να βοηθήσουμε τα 3 σχολεία της πληγείσας Αγίας Άννας, στην Βόρεια Εύβοια.
Το χρονικό πριν την μεγάλη απόφαση
Ο Αύγουστος του 2021 ήταν ένας δύσκολος μήνας. Ένας μήνας από εκείνους που θέλω να καταγράψω, γιατί όλα θέλω να τα θυμάμαι και έπειτα να τον διαγράψω από την καλή μου μνήμη. Η Ελλάδα μας βίωνε την απόλυτη καταστροφή και το κατάστημα το οποίο τρέχω, σχεδόν το ίδιο. Η έλλειψη προσωπικού και σωστού δυναμικού μπορεί να σου καταστρέψει τη δουλειά που έχτιζες χρόνια. Βλέποντας όλες αυτές τις εκτάσεις να καίγονται, τις οποίες λατρεύω και επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι για διακοπές, ένιωθα τεράστια θλίψη και οργή. Παρακολουθούσα με αγωνία τις καταστροφικές εξελίξεις. Παράλληλα, ήθελα απεγνωσμένα να βοηθήσω.
Έβλεπα εθελοντές πυροσβέστες να ρίχνονται στις φλόγες και ζήλευα την τόλμη και την δύναμη της ψυχής τους. Έβλεπα ‘αντιστάρ’ να τρέχουν δεξιά και αριστερά να συλλέξουν όλα όσα χρειάζονται οι πυρόπληκτοι. Αρκετοί influencers και άνθρωποι των Media το ίδιο. Σκεφτόμουν πως έχω και εγώ δύναμη, μετά από τόσα χρόνια στο χώρο του blogging και των SoMe. Σκεφτόμουν ότι οφείλω να την χρησιμοποιήσω μια φορά για το κοινό καλό. Οφείλω να δείξω το παράδειγμα του Ανθρώπου, όπως ακριβώς το δείχνει ο άλλος Άνθρωπος και προσκυνώ στο μεγαλείο του πραγματικά. Ήμουν έτοιμη να βοηθήσω.
Δυστυχώς αυτή την ώρα που μιλάμε, η Αγία Άννα βιώνει πάλι καταστροφές. Πλημμύρες με καταστροφικές συνέπειες έχουν υποστεί οι κάτοικοι του χωριού. Αλήθεια, θεωρώ πως έχουμε αποτύχει παταγωδώς για άλλη μια φορά σαν κράτος. Και όχι! Δεν φταίει για όλα η κλιματική αλλαγή γαμώτο.
Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό
Έτσι, μια κουβέντα μου ήταν αρκετή να ενεργοποιήσει την Κάλη. Τον άνθρωπό μου στην Αθήνα. Την φίλη μου, την κολλητή μου, τη συνεργάτη μου. Την σχεδόν αδερφή μου! Όποτε ενώνουμε τις δυνάμεις μας μόνο μαγεία και αγάπη ξεδιπλώνεται. Μαζί της μπορώ να καταφέρω πολλά περισσότερα από όσο νόμιζα. Είναι λες και σπρώχνει η μία την άλλη και ξαφνικά δημιουργείται μια αλυσίδα που δεν σπάει εύκολα, αλλά συνεχίζει και δυναμώνει καθώς πηγαίνει παρακάτω. Η Κάλη είναι ψυχοπονιάρα σαν εμένα. Δεν γκρινιάζει στις δύσκολες στιγμές. Δεν το βάζει κάτω. Δεν τα παρατάει. Δεν σε ‘κρεμάει’. Στέκεται βράχος. Ένας βράχος που μπορώ να στηριχτώ. Για τα πάντα.
Έπειτα στο παιχνίδι της επιχείρησής αυτής μπήκαν και άλλες δύο φίλες bloggers που ξέραμε ότι θέλουν και μπορούν να προσφέρουν. Το υπόλοιπο χρονικό της επιχείρησης μπορείς να το διαβάσεις εδώ, όταν σου ζήτησα για πρώτη φορά βοήθεια εσένα φίλε μου αναγνώστη.
Έκκληση για βοήθεια
Η ανασφάλεια που ένιωθα ήταν μεγάλη. Δεν ήξερα αν θα με παίρνατε στα σοβαρά όταν σας ζήτησα βοήθεια και γραφική ύλη για τα σχολεία της Αγίας ΄Άννας. Σκεφτόμουν ότι είναι πολύ πιθανόν οι προσπάθειές μας θα πάνε στον βρόντο και τελικά δεν θα καταφέρουμε να μαζέψουμε όσα χρειαζόμαστε. Ζητήσαμε από εσάς συγκεκριμένα πράγματα. Ζητήσαμε να βάλετε το χέρι στην τσέπη και να αγοράσετε σχολικά. Όχι να μας δώσετε όσα ήδη έχετε! Είναι ειδοποιός διαφορά αυτή. Συγκεκριμένη γραφική ύλη στην αρχή και έπειτα στην πορεία ακόμα πιο συγκεκριμένα αναλώσιμα. Είχαμε συγκεκριμένο σκοπό, για συγκεκριμένα παιδιά σε συγκεκριμένα σχολεία. Αυτό σας το καταστήσαμε σαφές από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Ξέραμε πού πάμε, γιατί πάμε και για ποιο λόγο πάμε στην Αγία Άννα!
Όταν άρχισα να βλέπω τον όγκο των σχολικών που άρχισε να καταφθάνει έλεγα από μέσα μου συνέχεια, αλλά και φωναχτά, ο Θεός να σας τα δώσει πίσω! Φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, άνθρωποι της γειτονιάς, άνθρωποι από τον Άλιμο, τον Πειραιά, το Ελληνικό, τη Δ΄άφνη, την Αθήνα, το Βύρωνα, την Καισαριανή. Τον Άγιο Δημήτριο, τη Θεσσαλονίκη, την Ολλανδία. Άνθρωποι από κάθε γωνιά, μας πήρατε στα σοβαρά και στείλατε, τρέξατε και ήρθατε όσοι μπορούσατε από κοντά.
Το γηπεδάκι στον Άλιμο, στην οδό Αλαμάνας & Λευκωσίας, γέμισε αγάπη. Αγάπη για τα παιδιά της Αγίας Άννας, τα οποία θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας παιδιά.
Η προσπάθειά μας δεν σήμαινε ότι τα παιδιά αυτά ή οι οικογένειές τους δεν μπορούσαν να τους αγοράσουν σχολικά. Όχι! Ή τουλάχιστον όχι απαραίτητα. Δεν είναι γιατί λυπόμασταν το χωριό ή αισθανόμασταν οίκτο. Κάθε άλλο! Τους βγάζουμε το καπέλο! Για το ήθος τους, το χαρακτήρα τους και την αγάπη για τον τόπο τους.
Κύμα αγάπης και αισιοδοξίας με σπουδαίο μήνυμα
Η προσπάθειά μας αυτή φέρει μόνο ένα μήνυμα. Το μήνυμα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι τους. Το μήνυμα της συμπαράστασης και της ελπίδας ότι θα πάνε όλα καλά και ας μην πάνε! Το μήνυμα ότι τουλάχιστον νοιαζόμαστε κι ας μην καταλαβαίνουμε τι πέρασαν εκείνες τις εφιαλτικές νύχτες. Γιατί, αν δεν ζήσεις, αν δεν νιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις.
Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό
Η φίλη μου η Κάλη συγκέντρωσε όλες τις ευχαριστίες με πολλή αγάπη. Όλους τους φορείς, τους χορηγούς και τις φιλανθρωπικές, μη κερδοσκοπικές και εθελοντικές οργανώσεις. Αντιγράφω όσα σημείωσε ύστερα από την άδειά της. Θα ήθελα ωστόσο να διαβάσεις και την δική της κατάθεση ψυχής.
Χορηγοί προϊόντων
Σε αυτό το ταξίδι είχαμε μαζί μας και μερικούς σπουδαίους χορηγούς που με τη γενναιόδωρη προσφορά τους έκαναν το έργο μας πιο εύκολο και φυσικά επιτυχημένο. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημοσίως:
- Το Public για την προσφορά 100 τσαντών, κασετίνων και σχολικών αναλώσιμων για τα παιδιά με τα οποία καλύψουμε όλα τα παιδιά του γυμνασίου και λυκείου)
- Την αλυσίδα κρεοπωλείων Αγνό Μάρκετ για την μεταφορά μας στην Β. Εύβοια με το επαγγελματικό τους φορτηγό και την κάλυψη όλων των εξόδων μεταφοράς.
- Την εταιρεία παιχνιδιών Remoundo που πρόσφερε 15+ εκπαιδευτικά παιχνίδια για την επάνδρωση του νηπιαγωγείου.
- Την εταιρεία Giochi Preziosi για την χορηγία αναλώσιμων ειδών ζωγραφικής για το νηπιαγωγείο
- Το βιβλιοπωλείο Τετράγωνο στον Άγιο Δημήτριο για τη μεγάλη προσφορά σε σχολικά είδη και αναλώσιμα
- Το βιβλιοπωλείο Γράψε Σβήσε στον Άλιμο για την προσφορά τσαντών δημοτικού και νηπιαγωγείου
- Το βιβλιοπωλείο και παιχνιδάδικο Combo που μας πρόσφερε έναν μεγάλο αριθμό σπιράλ τετραδίων.
Αν και ξέρω ότι ίσως είναι αδικία προς όλους όσους δεν θα αναφέρω ονομαστικά, θέλω να ευχαριστήσω πολύ δύο γκρουπ γυναικών που μας στήριξαν με έναν μεγάλο αριθμό σχολικών ειδών. Την ομάδα γυναικών του Αλίμου “Δεν πετάμε τίποτα. Δημιουργούμε” και την ομάδα εθελοντριών Αλβανίδων γυναικών Shoqata “Afrohuni” me Ju dhe për Ju Girl Power λέμε! Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τη συγγραφέα Σοφία Αλεξίου για την, εκτός των άλλων, προσφορά του βιβλίου της για τη βιβλιοθήκη του Δημοτικού.
Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό
Η συγκεντρωτική λίστα με όσα μαζέψαμε για τα παιδιά της Αγίας Άννας είναι εδώ! Να την βλέπουμε ξανά και ξανά και να αισθανόμαστε μόνο περηφάνια! Διότι, για εμένα όντως φάνταζε ακατόρθωτο όλο αυτό! Δεν είμαστε εταιρείες, δεν είμαστε διάσημες της τηλεόρασης. Δεν επιδιώκουμε να βγαίνουμε στις εκπομπές για πέντε λεπτά σαθρής δημοσιότητας μόνο και μόνο για να γεμίζουμε με φούμαρα το portfolio μας.
Είμαστε επαγγελματίες bloggers, οι οποίες ταχθήκαμε να μοιραζόμαστε τις ζωές μας μαζί σας.
Το μοίρασμα, ξέρεις, έχει πολλές εκφάνσεις. Εκπληρώσαμε το μοίρασμα με την ιδιότητα της έμπρακτης προσφοράς στον συνάνθρωπό μας. Εγώ τουλάχιστον για πρώτη φορά! Αισθάνομαι υποχρέωση και μεγάλη περηφάνια. Διότι, παρότι αντιμετώπιζα πολλές δυσκολίες στη δουλειά μου και παρότι υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είμαι φυσική παρουσία εκεί, εγώ δεν το έκανα. Αφιέρωσα δύο ολόκληρες ημέρες μαζί με τα παιδιά μου στο Γήπεδο του Αλίμου. Δύο ολόκληρες ημέρες στο πόδι με πρόχειρο φαγητό και πολλή ζέστη να μας καίει. Ύστερα, ένα Σάββατο για πακετάρισμα και μια ολόκληρη Κυριακή για το ταξίδι στον προορισμό μας! Είχα χίλιες αιτίες να μην το κάνω. Μια μόνο ήταν σημαντική που ξεπερνούσε όλα τα υπόλοιπα. Λόγο και τιμή!
Σχολικά είδη που συγκεντρώθηκαν για τα σχολεία της Αγίας Άννας
3 εβδομάδες προετοιμασίας, 2 μέρες συγκέντρωσης, 1 μέρα πακεταρίσματος, 1 μέρα μεταφοράς. Σας φαίνεται λίγο; Για πάμε να δούμε τι καταφέραμε να συγκεντρώσουμε.
- 140 τσάντες πλάτης
- 64 κασετίνες
- 195 σπιράλ τετράδια
- 32 notepads
- 33 διαβήτες
- 166 φωσφόριζέ μαρκαδοράκια
- 650 μπλε τετράδια
- 300 τετράδια με έγχρωμο εξώφυλλο
- 150+ ξύστρες
- 6 γαλλικά μέτρα
- 50+ σετ χάρακες
- 28 σεϊλοτέιπ
- 2 χαρτοταινίες
- 11 συρραπτικά + 13 κουτιά ανταλλακτικά
- 22 κουτιά συνδετήρες
- 10 πακέτα post-it
- 90 ψαλίδια
- 14 υγρές κόλες
- 80 κόλες στικ
- 62 blanco
- 320+ γόμες
- 130+ στυλό (σίγουρα περισσότερα γιατί υπήρχαν πολλοί και σε πακέτα)
- 48 μαρκαδόροι ασπροπίνακα + 11 σφουγγάρια
- 450+ μολύβια μονά +70 σετ μολύβια (βασικά ήταν σίγουρα περισσότερα)
- 70 σετ μαρκαδόροι (λεπτοί-χοντροί)
- 75 σετ Ξυλομπογιές
- 25 κουτιά πλαστελίνες
- 120 κιμωλίες
- 14 κουτιά λαδοπαστέλ
- 27 κουτιά νερομπογιές + 4 σετ πινέλα
- 20 κουτιά κηρομπογιές
- 5 κουτιά τέμπερες
- 20 πακέτα γκοφρέ
- 10 μεγάλα χαρτιά κανσόν
- 30 μπλοκ με χρωματιστά χαρτιά (κανσόν)
- 2 σετ συρματάκια χειροτεχνίας (πίπες)
- 200 φακέλους (με κουμπί, έλασμα και άλλα)
- 10 τετράδια μουσικής
- 125 μπλοκ ζωγραφικής (και ακουαρέλας)
- 1100 διαφανείς θήκες εγγράφων
- 21 σετ ετικέτες
- 16 πακέτα για κάλυψη βιβλίων
- 20 πακέτα με φύλλα για εκτυπωτή
- 22 αντισηπτικά (υγρά και μαντηλάκια)
- 26 εκπαιδευτικά παιχνίδια (ολοκαίνουργια)
- Λογοτεχνικά βιβλία
Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό
Όλα αυτά που βλέπεις εδώ πάνω στη λίστα ήθελα οπωσδήποτε να τα παραδώσω εγώ προσωπικά μαζί με την Κάλη, τον Κώστα και τον άντρα μου στις διευθύντριες των σχολείων της Αγίας Άννας. Έτσι, ύστερα από δύο μέρες που ήμασταν από 8 ώρες την ημέρα στο σημείο περισυλλογής και άλλη μια μέρα για ξεχώρισμα και πακετάρισμα αφιερώσαμε την Κυριακή μας για την αποστολή των σχολικών εκεί.
Οι εικόνες μέχρι την Αγία Άννα
Αντικρύσαμε την καταστροφή. Εικόνες μόνο με χρώμα καφέ, μαύρο και γκρι κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό που μόνο αισιοδοξία φώναζε. Κάποιες γωνιές είχαν μείνει ανέπαφες και θύμιζαν τις καλές εποχές πριν την καταστροφή. Οι υπόλοιπες, όμως, σου έδειχναν πως μπροστά στη φύση όλοι είμαστε το ίδιο. Το ίδιο ανήμποροι. Το ίδιο ασήμαντοι και το ίδιο τρωτοί. Μια λάθος κίνηση, ή ακόμα χειρότερα μια επιτηδευμένη κίνηση είναι ικανή να καταστρέψει ζωές, οικοσυστήματα, δάση, σπίτια, ανθρώπους και κόπους μιας ολόκληρης ζωής.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο ζήτημα των πυρκαγιών. Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα και σίγουρα είμαι η τελευταία που θα έπρεπε να μιλάει. Οι ευθύνες δεν θα αποδοθούν ποτέ και για άλλη μια φορά θα φταίει η κλιματική αλλαγή.
Φτάνοντας στο Γυμνάσιο με τις Λυκειακές τάξεις, διότι είναι λίγα παιδιά και δεν υπάρχει ξεχωριστό Λύκειο στην περιοχή, τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα. Δάκρυα χαράς, λύπης, οργής, απογοήτευσης, κούρασης, ανακούφισης ότι τα καταφέραμε. Δεν θα ξεχάσω το ήθος της κ. Φορτωτήρας, της διευθύντριας. Δεν θα ξεχάσω τα λόγια της. Τη συγκίνησή της. Τόσα λόγια ακούσαμε δεξιά και αριστερά ότι καταφθάνει τεράστια βοήθεια στην Αγία Άννα και τα σχολεία της. Και στην ουσία δεν έφτασε κανείς πριν από εμάς όσον αφορά τη γραφική ύλη. Είμασταν οι πρώτες που φτάσαμε να ξέρετε. Δεν ξέρω αν μέχρι σήμερα τους έχει βοηθήσει κανείς άλλος τελικά, πέρα από ανθρώπους απλούς και καθημερινούς σαν εμάς.
Αποστολή εξετελέσθη, λοιπόν.
Όπως το έγραψε πολύ ωραία η φιλενάδα μου. Τα καταφέραμε. Το αδύνατο έγινε δυνατό. Όχι μόνο καλύψαμε τα τρία σχολεία της Αγίας Άννας από γραφική ύλη, αλλά στείλαμε και 3 γενναιόδωρες κούτες στη Λίμνη Ευβοίας. Στείλαμε και εκεί λίγη αγάπη και μαγεία.
Για ποιο λόγο μοιράζομαι αυτό το κατόρθωμα μαζί σου.
Γιατί θέλω πολύ να πάρεις παράδειγμα από την κίνηση αυτή. Θέλω να παραδειγματιστείς όπως παραδειγματίστηκα και εγώ από άλλους ανθρώπους. Θέλω να κινήσεις θεούς και δαίμονες ώστε να βοηθήσεις την επόμενη φορά κάποιον δικό σου ή άγνωστο μόλις μάθεις ότι έχει πραγματικά την ανάγκη σου. Θέλω πολύ να μάθουμε να είμαστε φιλάνθρωποι. Όλοι μας.
Να βοηθάμε, να μοιραζόμαστε, να νοιαζόμαστε. Να τρέχουμε σε όσους έχουν την ανάγκη μας. Να σταματήσουμε να το παίζουμε μάγκες του πληκτρολογίου και έξυπνοι πίσω από μια οθόνη. Να βγούμε στη δράση. Να πιστέψουμε ότι η προσπάθειά μας είναι σημαντική και αναγκαία. Πως μόνο όλοι μαζί μπορούμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν κόσμο καλύτερο. Έναν κόσμο που δεν θα χάσει την ψυχή του ούτε θα ξεχάσει πώς είναι να έχεις βαθιά συναισθήματα για τους ανθρώπους.
Ήθελα να είναι και τα παιδιά μας μαζί στο ταξίδι μας στην Αγία Άννα!
Να δουν ιδίοις όμμασι για ποιους ανθρώπους νοιάστηκε η μαμά και οι φίλοι της. Για τι καταστροφή μιλάμε. Όσο μπορούν να αντιληφθούν φυσικά. Να είναι περήφανα που ήταν εκεί και βοήθησαν στην περισυλλογή. Να καταλάβουν, από την άλλη, γιατί δυο μέρες έτρωγαν μακαρόνια και συνέχεια λείπαμε από το σπίτι μας και το μαγαζί μας, παρά τη ζέστη και την πολλή δουλειά που άφησε η μαμά πίσω της. Να τους δώσω το σωστό παράδειγμα και μεγαλώνοντας να βοηθούν και εκείνα όταν μπορούν.
Σας ευχαριστώ όλους όσους μας στηρίξατε. Είτε έμπρακτα είτε ψυχολογικά. Ευχαριστώ όλους εσάς που νοιαστήκατε μαζί μας και μας πιστέψατε ότι θα τα καταφέρουμε!
Σας ευχαριστώ πραγματικά για όλα!
Κλείνοντας θα πω ότι αυτή η προσπάθειά μας να συγκεντρώσουμε σχολικά μου δίδαξε πολλά πράγματα για τους ανθρώπους. Μου έδειξε ότι πραγματικά ακούγομαι όταν μιλάω και πραγματικά με διαβάζουν ψυχές εκεί έξω, οι οποίες με καταλαβαίνουν απόλυτα. Άνθρωποι οι οποίοι δεν με γνωρίζουν προσωπικά ούτε με έχουν συναντήσει δια ζώσης. Παρ’ όλα αυτά, όμως, αντιλαμβάνονται απόλυτα ότι έχουν να κάνουν με έναν άνθρωπο ειλικρινή και όχι υποκριτή.
Μου δίδαξε πως η βοήθεια κάποιες φορές δεν έρχεται από εκεί που την περιμένεις. Γιατί, οι άνθρωποι είμαστε και αδαείς. Λέμε μέσα μας, εντάξει δεν εννοεί εμένα. Θα προσφέρουν άλλοι δεν πειράζει. Όχι, δεν είναι έτσι!
Το μήνυμά μου ήταν ξεκάθαρο προς όλους σας! Κάθε προσφορά ήταν τεράστια.
Γιατί πολύ απλά ήταν από το υστέρημα όλων μας. Σε κανέναν από όσους έτρεξαν δεν περισσεύουν. Όλοι μεροκαματιάρηδες άνθρωποι είμασταν όσοι βοηθήσαμε. Οπότε την επόμενη φορά μην σκεφτείς ότι αυτό που θα προσφέρεις δεν έχει σημασία. Να μην ντραπείς ότι είναι φτηνό ή λίγο. Γιατί θα είναι το εντελώς αντίθετο.
Κάλη σε αγαπώ. Κώστα είσαι ο SUPERHEROE καρδιακός φίλος μου. Δημήτρη μου, άμα θέλουμε όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε και καμιά φορά δυο πόδια χωράνε σε ένα παπούτσι. Μας το αποδεικνύει η ζωή καθημερινά αυτό.
Το λέω και θα το ξαναλέω.
Είμαι ταπεινά ευγνώμων για όλα όσα βιώνω και λαμβάνω καθημερινά από το blogging.
Για πάντα εδώ μαζί σας, μέχρι το τέλος!
Ναι.
Σε μαμαδογλυκοφιλώ!
Εύη.