Αυτές τις μέρες ομολογουμένως το mood όλων είναι κάπως φορτισμένο. Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας οργιάζουν και μας έχουν καθηλώσει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω να ανοίγω την τηλεόραση, παρά μόνο για ευνόητους λόγους. Επέλεξα να ενημερώνομαι αποκλειστικά από το διαδίκτυο και τον ξένο τύπο. Για πάμε να τα πούμε, όμως λιγάκι! Ένα δημοψήφισμα στα μέσα του καλοκαιριού.
Τι φάση με το δημοψήφισμα καλοκαιριάτικα;
Ο κόσμος είναι πικραμένος και απογοητευμένος. Το ίδιο και εγώ, φυσικά. Σαν άνθρωπος, όμως, δεν μου αρέσει να μεμψιμοιρώ, ούτε να κάνω βαρυσήμαντες δηλώσεις. Όσον αφορά το περιβόητο δημοψήφισμα των προηγούμενων εβδομάδων θεώρησα σοφό να μην ταχθώ υπέρ κανενός ρεύματος. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Την δική μου επέλεξα να την κρατήσω για τον εαυτό μου και για το οικογενειακό μου περιβάλλον. Όλο αυτό το καλοστημένο πανηγύρι και στα social media αλλά και στα κανάλια, ελληνικά και μη, το βρήκα πολύ φτηνό και πρόστυχο.
Πολλοί “φίλοι” μου, (εντός και εκτός εισαγωγικών), επέλεξαν να εκφραστούν βροντόφωνα θίγοντας υπολήψεις. Σεβαστή και αυτή η άποψη, αν και περισσότερο για κριτική μου φάνηκε. Το κακό είναι ότι κατάφεραν και έσπειραν τη διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες και κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό είχαν σκοπό από την αρχή.
Ένα δημοψήφισμα στα μέσα του καλοκαιριού
Και δεν μας έφτανε μόνο αυτό, βάλθηκαν να κάψουν την Ελλαδίτσα μας, και κατά μήκος αλλά και κατά πλάτος..Το Σαββατοκύριακο αυτό ήταν το πιο πικρό από όλα τα προηγούμενα..Δεν φτάνει που μας γέμισαν με αρνητικά συναισθήματα, full σε ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι. Θέλησαν να κάψουν και απέραντες εκτάσεις ανά την Ελλάδα έτσι για το αποτελείωμα. Το καλό (για εμάς και τα παιδιά μας) ήταν ότι λείπαμε για το Σαββατοκύριακο και δεν ήμασταν εκεί να εισπνέουν τα πιτσιρίκια τον αέρα αυτό γεμάτο αποκαΐδια. Γνωστοί, μας είπαν ότι ο ουρανός πάνω από τα σπίτια μας ήταν κατάμαυρος και αμέσως αμέσως σχημάτισα στο μυαλό μου την εικόνα του Υμηττού από την πίσω βεράντα του σπιτιού μας να φλέγεται. Δόξα το Θεό δεν το ζήσαμε live.
Όπως και να έχει, όμως, όπως σας είπα είμαι πολύ θετικός άνθρωπος. Ποτέ δεν μου άρεσε να μιζεριάζω σε καμία φάση της ζωής μου. Βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού και δεν θα μας χαλάσει τίποτα και κανείς τη διάθεση. Ακόμη και αν δεν καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τις προγραμματισμένες μας διακοπές στο ονειρεμένο νησί που επιλέξαμε για φέτος, εμείς θα περάσουμε το ίδιο καλά. Ο μόνος λόγος να μην πάμε στον προορισμό μας είναι να μην κινηθεί το πλοίο. Μέχρι τότε, όμως, τα Σαββατοκύριακα μας ανήκουν.
Σε άλλα νέα από την Πέμπτη που μας πέρασε, για πολύ πολύ καλή μας τύχη, ο μπαμπάς μας επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην συμπρωτεύουσα μας έφερε ένα “δωράκι”! Την μεγάλη μου ανιψιά τη Ζωζώ!
Μιας και θα είναι φιλοξενούμενη για πολλές μέρες, μέχρι την εβδομάδα των διακοπών που θα συναντηθούμε με την αδερφούλα μου στον Πειραιά να πάρουμε το καράβι που θα μας πάει στο εξωτικό αυτό νησί, οφείλουμε να την γυρίσουμε όσο να’ ναι στα λημέρια μας! Οπότε έρχονται πολλές λήψεις- selfies από το κέντρο της Αθήνας, βόρεια της Αττικής αλλά σίγουρα και παραθαλάσσια στα μέρη μας!
Προς το παρόν σας δίνω μια γεύση από τα Σαββατοκύριακα που μας πέρασαν.
Η ζωή είναι ωραία από όποια πλευρά και αν το δεις…Και εμείς ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα (άσχετα αν μας κυβερνάνε για χρόνια ανόητοι), πλούσια και πανέμορφη…Με καταγάλανα νερά και υπέροχες παραλίες…Γιατί πλούσιους μας κάνουν τα αισθήματα που έχουμε στην ψυχή μας και όχι τα ρημάδια τα λεφτά. Αυτά μας φτωχαίνουν στο μυαλό και στην ψυχή. Είναι απαραίτητα μόνο για να προσφέρουν σε εμάς και τα παιδιά μας μια καλή ποιοτική ζωή.
O προορισμός μας γνωστός τα τελευταία χρόνια. Το μέρος καταγωγής του Δημήτρη. Έχει γίνει και δικό μου χωριό πια. Ο ήχος των τζιτζικιών, η απίστευτη θέα της θάλασσας όλες τις ώρες της ημέρας και η ησυχία, που μου λείπει τόσο πολύ όταν βρίσκομαι στην Αθήνα, είναι από τα πράγματα που δεν αγοράζονται.
Τα παιδιά όλη μέρα στην αυλή και στη θάλασσα είναι πιο ήρεμα και ευχαριστημένα. Και η μαμά με τον μπαμπά τα βράδια, αφού πέσουν για ύπνο τα ζιζάνια πηγαίνουν τις βόλτες τους.
Δες εδώ όλα τα Ταξίδια μας!
Τα χρώματα του καλοκαιριού είναι τόσο ζωηρά, γεμάτα μυρωδιά και φως, ήλιο, λουλούδια και πράσινο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τον χειμώνα έχω κρατήσει ήδη πλούσιο φωτογραφικό υλικό να έχουμε να ανατρέχουμε τα ήσυχα βράδια δίπλα στο τζάκι. Πού να πάμε και στο νησί. Θα πάρει φωτιά η Nikon.
Οξύμωρο βέβαια όλο αυτό, αλλά όπως κάθε εποχή, μας λείπει αυτή που περιμένουμε να έρθει. Εγώ, για παράδειγμα. σαν θα παίρνει να χειμωνιάζει θα αγωνιώ για το πότε θα στολίσω να “μυρίσει” Χριστούγεννα κάθε γωνιά του σπιτιού.
Προς το παρόν, όμως, δεν προσμένω τίποτα. Απλά ζω στιγμές δροσιές και ανεμελιάς όσο μας επιτρέπεται με την οικογένεια και τους φίλους μας.
Ξέρω έγραψα πολλά. Ίσως και να σας κούρασα αλλά λόγω των εξορμήσεων μας δεν προλαβαίνω να καθίσω να τα πούμε. Ελπίζω να σας βοήθησα να αλλάξετε λιγάκι παραστάσεις. Να ξεχαστήκατε λιγάκι από όλη αυτή την μιζέρια των τελευταίων ημερών.
Εύχομαι όλα να πάνε προς το καλύτερο από εδώ και πέρα. Ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας. Και πάλι έχω να πω ότι ζούμε σε μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και δεν εννοώ από οικονομικής φύσεως.
Το μπλε της θάλασσας και του ουρανού μας δεν μπορεί να μας το στερήσει ούτε να μας το κλέψει κανείς!
Σε μαμαδογλυκοφιλώ!
Εύη.
