Σήμερα, 8 Μαρτίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και δεν θα μπορούσα να μην αφιερώσω ένα άρθρο για εμάς τις γυναίκες. Υπέροχες, θαυματουργές μιας και τίκτουμε, πολυάσχολες, πολυμήχανες, ελεύθερες και σίγουρα δυνατές. Έχεις σκεφτεί ποτέ ποια γυναίκα θαυμάζεις περισσότερο στη ζωή σου; Yπάρχει καμία που να έχεις πολύ ψηλά και θέλεις να της μοιάσεις; Έχεις κάποια ως πρότυπο και προσπαθείς να πατήσεις πάνω στα χνάρια της; Ας τα πούμε όλα, λοιπόν! Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Η γυναίκα που θαυμάζω εγώ! Νέο άρθρο στην πολυδιαβασμένη στήλη μου Εγώ! Η Λαίδη Ντι.
Η σημερινή ανάρτηση κρύβει παγίδες σίγουρα, διότι θεωρώ ότι θα αδικήσω πολλές γυναίκες εφόσον δεν θα τις αναφέρω. Πριν ξεκινήσω, όμως, να σου μιλώ για το ποια γυναίκα θαυμάζω εγώ περισσότερο από όλες μέχρι σήμερα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω το εξής.
Η μαμά μου είναι σίγουρα η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ηρωίδα της ζωής μου
Την αναφέρω συχνά στο mamasnpapas.gr, την βλέπετε αρκετά συχνά σε Stories στο Instagram μου και σίγουρα πολλοί αγαπάτε τις συνταγές της εδώ στο blog μου, Οι Συνταγές της μαμάς Αργυρώς! Έχω γράψει ήδη για αυτήν σε μια άκρως συγκινητική (για εμάς τουλάχιστον) ανάρτηση, Τη Γιορτή της Μητέρας δεν ξεχνώ ποτέ τη μαμά μου!
Ωστόσο, σήμερα δεν θα μιλήσω για τη μαμά μου που θαυμάζω, όχι μόνο ως μάνα αλλά και ως γυναίκα. Θα μιλήσω για ένα δημόσιο πρόσωπο, παγκοσμίως, αγαπητό και που σίγουρα η απουσία του είναι αισθητή από τα παγκόσμια δρώμενα. Ο λόγος, για ένα κοσμικό πρόσωπο της υψηλής κοινωνίας και πιο συγκεκριμένα της Βασιλικής Οικογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου. Ήδη κατάλαβες ότι μιλώ για την Πριγκίπισσα Νταϊάνα.
Lady D, η γυναίκα που θαυμάζω εγώ
Από μικρή είχα πάντα μια κούκλα στο χέρι. Μια Barbie, για την ακρίβεια, την οποία πάντα ονόμαζα Νταϊάνα. Άλλες φορές την έντυνα πριγκίπισσα με λαμπερά φορέματα, κάποιες άλλες με ρούχα ιππασίας και πολλές φορές με casual ρούχα έχοντας δύο μικρά μωρά στο χέρι. Μπορεί τα μωρά να μην ήταν αγόρια, όπως είχε η Diana, αλλά αυτό για εμένα δεν είχε καμία σημασία. Είχε το ρόλο της αφοσιωμένης μαμάς η κούκλα μου αλλά και όλους τους υπόλοιπους ρόλους που έβλεπα να έχει η Πριγκίπισσα κατά καιρούς στην τηλεόραση.
Ίσως αυτό το άρθρο μου να φέρει αντιδράσεις, μιας και δεν διάλεξα μια γυναίκα η οποία είναι γνωστή για το επιστημονικό της έργο ή την καλλιτεχνική της φλέβα. Έγινε, όμως, απίστευτα αγαπητή για πολύ διαφορετικούς λόγος. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να μην κατανοεί κάποιος το ‘έργο’ που πρόλαβε να δείξει η Νταϊάνα στον κόσμο ή να πιστεύει ακράδαντα ότι επρόκειτο για καθαρά εμπορικούς, διαφημιστικούς λόγους. Εννοείται πως δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε.
Ημέρα της Γυναίκας: Η γυναίκα που θαυμάζω εγώ
Η πριγκίπισσα της Ουαλίας ή αλλιώς η θλιμμένη πριγκίπισσα
Η βιογραφία της πάντα μου προξενούσε μεγάλο ενδιαφέρον. Από μικρό παιδί αναζητούσα βιβλιογραφία για αυτήν και, τότε, δυστυχώς, την γνώση δεν ήταν εύκολο να την προσεγγίσεις, όπως σήμερα. Είναι τόσο σημαντικό το ότι τα παιδιά μας, ανά πάσα στιγμή, μπορούν να συλλέξουν πληροφορίες για έναν άνθρωπο που θαυμάζουν. Εγώ, λοιπόν αντιμετώπιζα δυσκολίες λόγω εποχής και συνθηκών.
Η Νταϊάνα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού στην προεφηβεία
Μαθήτρια Δημοτικού, λοιπόν, νομίζω Στ’ τάξη, έχουμε εργασία στο σχολείο να γράψουμε για ένα διάσημο πρόσωπο, το οποίο θαυμάζουμε πολύ. Επισκέπτομαι κι εγώ, γεμάτη ενθουσιασμό, τη Δανειστική Δημοτική Βιβλιοθήκη απέναντι από τον Άγιο Θεράποντα στην Κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκης. Ζητώ από την βιβλιοθηκονόμο, η οποία -σχεδόν πάντα- έτρωγε πασατέμπο και έκανε ένα απίστευτα ενοχλητικό ΣΣΣΣΣ με τα χείλη της για να επιβάλλει την τάξη στο χώρο, βιβλία για την διάσημη πανέμορφη πριγκίπισσα της Ουαλίας.
Οι μόνες πληροφορίες που μπορούσα να συλλέξω εκείνο το χρονικό διάστημα για την Νταϊάνα ήταν από κίτρινες φυλλάδες και κοσμοπολίτικα περιοδικά. Τα οποία φυσικά μιλούσαν για το νέο κούρεμα ή χτένισμα της Λαίδης, το λαμπερό της φόρεμα και τα τοιαύτα. Μηδέν εις το πηλίκο λοιπόν. Δεν υπήρχε κάποιο βιβλίο το οποίο να μπορεί να μου προσφέρει περισσότερες πληροφορίες. Για την παιδική της ηλικία ή για την εκπαίδευσή της και τα συναφή. Ευτυχώς, σήμερα, δεν υπάρχει αυτή η δυσκολία.
Βέβαια, τότε η Νταϊάνα ήταν μια νεαρή γυναίκα η οποία δεν είχε και πολύ σπουδαίο βίο ώστε να προλάβει να μπει και σε βιβλία. Ήταν απλώς μαι συνεσταλμένη πριγκίπισσα, με φιλανθρωπικές ανησυχίες, η οποία πάλευε με τη μοιχεία του άντρα της αλλά και την διατροφική ανορεξία. Τη επόμενη πενταετία, όμως, με τον τραγικό και ξαφνικό θάνατό της ήδη είχαν γραφτεί αρκετά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έσκασε η είδηση στα κανάλια. Ποτέ.
Ημέρα της Γυναίκας: Η γυναίκα που θαυμάζω εγώ
Η Νταϊάνα ήθελε να μεγαλώσει τους δυο γιούς της με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, όπως το να περιμένουν στη σειρά στα McDonald’s. Να επισκέπτονται μουσεία και μέρη ψυχαγωγίας.
Εμένα προσωπικά δεν με αφορά να σταθώ στο αν ο γάμος της ήταν μόνο για το παρασκήνιο. Ή αν όντως είχε τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να γίνει η επόμενη Βασίλισσα. Τα παρακάτω στοιχεία βοήθησαν ώστε να λάβει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου:
- το γλυκό και ουσιαστικό χαμόγελό της, το οποίο δεν χάριζε συχνά.
- το σπινθηροβόλο βλέμμα της, το οποίο μαγνήτιζε και κέρδιζε άπαντες στον ίδιο χώρο με αυτήν.
- δεν έκανε υποχωρήσεις σύμφωνα με όσα πρόσταζαν τα Βασιλικά Διατάγματα και αφορούσαν τα παιδιά της. Επέλεξε η ίδια τη νταντά τους, τα σχολεία τους, τις εκδρομές τους και φρόντιζε να τα παίρνει η ίδια από το σχολείο όσο πιο συχνά μπορεί.
Νταϊάνα
Γενικότερα, η αδυναμία στα παιδιά της ήταν φανερή και αυτό φαίνεται σε πάρα πολλά στιγμιότυπα από τη ζωή τους. Φερ‘ ειπείν, το βίντεο που έγιναν μούσκεμα από την κορυφή ως τα νύχια στο Λούνα Πάρκ και ένα άλλο πάνω στη φρεγάτα που τα συναντά μετά από ένα πολύμηνο ταξίδι στην Αυστραλία και τα αγκαλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο!
Σίγουρα, ζούσε αληθινά μαζί τους και ήθελε η εκπαίδευσή τους να είναι αντάξια των καθηκόντων που θα κληθούν να αναλάβουν. Τα λόγια αυτά τα επιβεβαιώνουν σήμερα τα παιδιά της. Μιλούν πάντα με πολλή αγάπη για αυτήν.
Ημέρα της Γυναίκας: Η γυναίκα που θαυμάζω εγώ
- η προσπάθεια που έκανε στις λεγόμενες τότε Τριτοκοσμικές χώρες. Το πώς μιλούσε στους ανθρώπους άλλων φυλών και πόσο πολύ έδειχνε ενδιαφέρον για τα προβλήματά τους. Πάντα άκουγε με προσοχή. Δεν έμεινε τυχαία στην ιστορία γνωστή ως η Πριγκίπισσα του Λαού. Δεν έκανε διαχωρίσεις.
- αγκάλιαζε παιδιά με νόσους και χρόνιες παθήσεις τη στιγμή που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να το κάνει αυτό. Κανένας κοσμικός δεν ήρθε τόσο κοντά τους, ποτέ κανείς δεν τους έκλεισε στην αγκαλιά του. Ο φόβος και η υποκρισία δεν ήταν κάτι που την χαρακτήριζε. Η Νταϊάνα έπιανε το χέρι παιδιών με λέπρα. Υπάρχουν χιλιάδες στιγμιότυπα. Πολλοί θα πουν για τα μάτια του κόσμου. Ακόμη και έτσι, έβαλε σε πολλούς τα γυαλιά.
Η αγάπη της στα παιδιά μεγάλη
Η πριγκίπισσα απέκτησε ένα έντονο ενδιαφέρον για τις σοβαρές ασθένειες και για τα θέματα που σχετίζονται με την υγεία έξω από την παραδοσιακή βασιλική εμπλοκή, συμπεριλαμβανομένων του AIDS και της λέπρας. Σε αναγνώριση των φιλανθρωπικών παρεμβάσεών της, ο Στήβεν Λη, διευθυντής του UK Institute of Charity Fundraising Managers, δήλωσε ότι: «Η συνολική συμμετοχή της στην φιλανθρωπία είναι πιθανότατα πιο σημαντική από ό,τι κάθε άλλου προσώπου τον 20ο αιώνα».
Πηγή Wikipedia
- δεν φοβήθηκε να εκτεθεί στον Τύπο και να μιλήσει ανοιχτά για την παράλληλη σχέση που είχε καθ΄όλη τη διάρκεια του γάμου τους ο Κάρολος με την Γκαμίλα. Συγγνώμη, αλλά δεν μου βγαίνει να την γράψω με το όνομά της. Μια εποχή που η περηφάνια και η προκατάληψη κυριαρχούσαν! Μια εποχή που τα στερεότυπα και η λογοκρισία μεσουρανούσαν.
- δεν δίστασε να μιλήσει για τις διατροφικές ανωμαλίες που αντιμετώπιζε, την ψυχολογική διαταραχή και να τσαλακώσει τη δημόσια εικόνα της. Το χαμόγελό της και η ευγενή της ύπαρξη έκλεβαν πάντα τις εντυπώσεις.
- τόλμησε να ζητήσει διαζύγιο ή να δώσει το διαζύγιο στον Κάρολο, ενώ θα μπορούσε να του έχει κάνει τη ζωή πατίνι. Είχε αξιοπρέπεια σε αντίθεση με τους υπόλοιπους είχαν εμπλοκή στην υπόθεση. (γνώμη μου)
- τόλμησε να ζήσει έξω από το παλάτι. Να αντισταθεί σε όλα τα πρέπει που τις επέβαλλαν. Δέχτηκε να φύγει. Μόνο που δεν πρόλαβε γιατί την έφαγαν στην στροφή.
Η Νταϊάνα της καρδιά μας!
Για πολλούς ακόμα λόγους θα μπορούσα να πω ότι θαυμάζω αυτή τη γυναίκα. Όμως, θα συνοψίσω λέγοντας ότι την αγάπησα για την τόλμη της και τα πάθη της που εν τέλει δεν έκρυψε. Για την ντροπή την οποία είχε στα πρώτα πατήματά της, την οποία κατάφερε να την μετατρέψει σε αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Όσο αντιστάρ και αν προσπαθούσε να γίνει, η προσωπικότητά της ήταν τόσο αυτόφωτη που κανείς δεν μπορούσε να την επισκιάσει.
Δεν ξέρω πώς θα ήταν σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο αν θα ζούσε η Νταϊάνα. Δεν μπορώ να ξέρω τι τροπή θα είχαν πάρει τα πράγματα και αν θα την κατατρόπωναν οι εξελίξεις και τα Βασιλικά Διατάγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήταν στο πλευρό των παιδιών της που λάτρευε. Σε όποια ήπειρο κι αν ζούσε, όποιον εραστή κι αν είχε. Αυτά άλλωστε απασχολούσαν μόνο τις κίτρινες φυλλάδες, των οποίων η δουλειά ήταν για να ρίχνουν λάσπη στο αστέρι της. Ποια Ελισάβετ και ποιος Κάρολος. Μία ήταν η απόλυτη Βασιλική Φιγούρα για τον 20ο αιώνα.
Χρόνια Πολλά σε όλες μας. Και ένα μήνυμα για εμάς όλες!
Να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς άλλος δεν θα το κάνει για εμάς!
Σε μαμαδογλυκοφιλώ!
Εύη.
