Τα χρώματα έχουν πόλεμο Μάριος Μάζαρης

Επιτέλους! Το νέο βιβλίο του Μάριου Μάζαρη, aka schoolmarius, έφτασε στο σπίτι μας από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος! Τον Μάριο τον αγαπάμε μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram. Τυχεροί όσοι τον ζουν από κοντά, πόσο μάλλον τα παιδιά που τον έχουν δάσκαλο. Σήμερα, θα σας μιλήσω για την νέα του παιδική ιστορία. Νέο βιβλίο στη στήλη μου με το Παιδικό Βιβλίο που τόσο αγαπάμε όλοι, από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Τα χρώματα έχουν πόλεμo Μάριος Μάζαρης

Ξέρεις, ο Μάριος είναι μια πολύχρωμη, αυτόφωτη και άκρως ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Αρχικά, οφείλω να πω ότι ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος των εκπαιδευτικών. Από την άλλη, τολμώ να πω, ότι όμοιό του δεν έχω συναντήσει μέχρι σήμερα. Ούτε ως εκπαιδευτικός, ούτε ως μαμά, ούτε ως άνθρωπος γενικότερα. Τέλος, ώρες ώρες δεν βρίσκω λόγια να σχολιάσω σε όσα γράφει. Οι απόψεις μας ταιριάζουν σε πολλά ζητήματα που με απασχολούν. Δεν ξέρω αν έχει ο Μάριος παιδιά. Πάντως, κατέχει απόλυτα τη γονεϊκότητα νομίζω.

Τα χρώματα έχουν πόλεμo Μάριος Μάζαρης

Είμαι σίγουρη ότι έχεις συναντήσει τουλάχιστον μια από τις εκατοντάδες, πια, αναρτήσεις του. Είτε μέσα από τις κοινοποιήσεις άλλων, είτε γιατί τον ακολουθείς και εσύ από τον λογαριασμό σου.

Μετά το βιβλίο του η αγκαλιά που ψήλωνε, λοιπόν, θέλησε να γράψει άλλη μία παιδική ιστορία. Τα χρώματα έχουν πόλεμο, σε εικονογράφηση Ιφιγένειας Καμπέρη, είναι ο τίτλος και από την πρώτη στιγμή τα παιδιά μου ανυπομονούσαν να το διαβάσουμε. Πάμε να δούμε λίγα λόγια για την ιστορία.

Λίγα λόγια για την ιστορία

Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα παιδικό δωμάτιο. Ένα παιδί που το αποκαλούν ‘χέρι’ τα χρώματα, κάποια στιγμή βγαίνει έξω από αυτό. Τότε, τα χρώματα ξεπηδούν από το κουτί και ξεκινά ολόκληρη συζήτηση. Όλα τα χρώματα έχουν παράπονα από το παιδί. Από τη μία, γιατί ζωγράφισε τη θάλασσα κίτρινη και από την άλλη, γιατί οι μπανάνες και οι φράουλες είναι μπλε; Τέλος, από πότε οι βάτραχοι είναι ροζ και όχι πράσινοι;

Εδώ με ένα click μπορείς να δεις όλα τα βιβλία που έχουμε διαβάσει από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος!

Με αφορμή την ιστορία αυτή κατάφερα να κάνω πολλούς συνειρμούς μέσα στο μυαλό μου. Έπειτα, ζήτησα από τα παιδιά μου να κάνουν το ίδιο. Να βρουν μια μεταφορά μέσα στην κυριολεξία. Η κυριολεξία έχει ως εξής:

” Ίσως δεν έχει σημασία τι χρώμα ζωγραφίζει κάποιος το καθετί. Αρκεί που ζωγραφίζει…” όπως πολύ σωστά είπε το πορτοκαλί χρώμα.

Ποια είναι, όμως, η μεταφορά; Τι σκέψεις έχουν γεννηθεί στο μυαλό των παιδιών διαβάζοντας αυτό το βιβλίο; Πολλές σκέψεις, ομολογώ και πολύ ενδιαφέρουσες.

Ένα βιβλίο που μιλά για την αξία του να διαφέρεις από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο

Αρχικά, λέμε ότι είμαστε ελεύθεροι. Πόσο, όμως, νιώθουμε ελεύθεροι στην καθημερινότητά μας; Η Stacey σκέφτηκε πως όταν κάποιος σε βγάζει από τα συνηθισμένα, τότε αντιδράς. Από τη μία δεν μας αρέσει να αλλάζει η ρουτίνα μας. Από την άλλη, όταν αλλάζουμε μια συνήθεια, χρειαζόμαστε καιρό μέχρι να το συνηθίσουμε. Κάτι τέτοιο έπαθαν και τα χρώματα.

Το κόκκινο ήξερε ότι χρωματίζει μόνο φράουλες, ντομάτες και καρπούζι. Το πράσινο ήθελε να γεμίζει μόνο πεδιάδες, δεινόσαυρους και μπρόκολα. Το κίτρινο αγαπούσε μόνο τον ήλιο και τις μπανάνες. Πώς γίνεται ένα ‘χέρι’ να τους αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία τους;

Γιατί μας τρομάζει το διαφορετικό; Είναι κακό να θέλουμε να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα; Αυτές είναι μόλις δύο από τις πολλές ερωτήσεις που μου έθεσε ο, δωδεκάχρονος πια, Ντίνος.

-Μαμά, αυτή η ιστορία μου θυμίζει όταν μια φορά φόρεσα το καινούργιο μου ροζ φούτερ στο σχολείο και ένα κορίτσι από την ΣΤ’ μου είπε ‘ Καλά, φορούν τα αγόρια ροζ;’ – Και τι της απάντησες παιδί μου; – Από πότε τα χρώματα έχουν φύλο. Εσύ γιατί φοράς γαλάζιο και έχεις κοντά μαλλιά; – Σωστή τοποθέτηση, Ντίνο. Να μιλάς. Να απαντάς όπως πρέπει στον καθένα, είπα. -Με ψυχραιμία και ευγένεια, συμπλήρωσε η μικρή.

Σημείωση στον εαυτό μου ως μαμά:

Να μην σταματήσω ποτέ να μιλώ στα παιδιά μου πως η ζωή έχει κανόνες και όρια, απλά και μόνο για να είναι διαχειρίσιμη η ζωή μας και να μην επικρατεί το χάος παντού! Όμως, σε όλα τα υπόλοιπα που δεν επηρεάζεται η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, ούτε η ψυχολογία του γείτονα, ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί, να εκδηλωθεί και να κάνει ότι θέλει. Τα στερεότυπα δεν πρέπει να υπάρχουν πια. Ούτε οι προκαταλήψεις.

Λίγα λόγια για το Μάριο

Ο Μάριος είναι ένας πολλά υποσχόμενος εκπαιδευτικός. Τα παιδιά που τον ζουν καθημερινά είναι πολύ τυχερά. Από τη μια, μου αρέσει πολύ ο τρόπος που κάνει το μάθημα, σύμφωνα με όσα βλέπω να αναρτεί στο Instagram. Σίγουρα, καθόλου βαρετό, καθώς είναι αρκετά διαδραστικό και πολύχρωμο. Τι καλύτερο για να τραβήξει το ενδιαφέρον τον μαθητών του.

Από την άλλη, δουλεύει πολύ πάνω στην ψυχολογία των παιδιών. Τα μηνύματα που τους περνά, σχεδόν καθημερινά, είναι υψίστης σημασίας. Μιλά για τους φόβους που έχουμε όλοι, την ελευθερία του λόγου, τη σύνδεση, την αγάπη, το νοιάξιμο, τα λάθη. Όλα.

Τέλος, πολύ σύντομα θα έχω στα χέρια το επόμενο βιβλίο του Μάριου. Δεν θα σου αποκαλύψω περισσότερα. Θα σου πω μόνο ότι αυτή τη φορά δεν είναι για τα μικρά παιδιά, αλλά για τα μεγάλα.

Μείνε σε επαφή μαζί μου, κάνοντας subscribe στο mail list μου εδώ κάτω στο κουτάκι.

Με αγάπη & σεβασμό,

Εύη.