Αχ αυτά τα παιδικά βιβλία! Μπορούν να σε ταξιδέψουν. Να σε μαγέψουν. Να σε βάλουν σε έναν κόσμο μαγικό και αθώο και να σε βοηθήσουν να βρεις το χαμένο παιδί που κρατάς φυλακισμένο μέσα σου! Ένα τέτοιο βιβλίο είναι αυτό της Εύης Γεροκώστα σε εικονογράφηση Αιμιλίας Κονταίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλέντη. ”Το κλουβί με τα όνειρα”! Σήμερα σου μιλώ για αυτό και ταξιδεύω μαζί του!
Θα ξεκινήσω αναφέροντας μια πρόταση που με άγγιξε στο οπισθόφυλλο του υπέροχα εικονογραφημένου αυτού βιβλίου:
..τα όνειρα, όπως οι επιθυμίες και οι αλήθειες δε φυλακίζονται..
Μπορείς να συλλογιστείς πόσα όνειρά σου φυλάκισες σαν έγινες μαμά? Δεν το αναφέρω για να μας κάνω να νιώσουμε ενοχές ή να επιρρίψουμε ευθύνες στα παιδιά μας! Αυτό θα ήταν μεγάλη βλακεία εκ μέρους μου αλλά και εκ μέρους σου! Θυμώνω πολύ με εκείνες τις γυναίκες που τα βάζουν με τα παιδιά τους και μεγαλώνοντας τους πετάνε στη μούρη ένα ”ξέρεις πόσες θυσίες έκανα εγώ για σένα και πόσα όνειρα δεν πραγματοποίησα?” Πόσο υποκριτικό όλο αυτό? Και πόσο ευθυνόφοβος είναι αυτός που το ξεστομίζει! Anyway..ξέφυγα..Να είδες αυτά παθαίνω όταν διαβάζω τα βιβλία των παιδιών μου! Γυρίζω στο θέμα μας!
Η ιστορία
Μια μικρούλα, ούτε δέκα χρονών, είναι η ηρωίδα της ιστορίας! Είναι κοκκινομαλλούσα, φοράει μαργαρίτες στο φουστάνι και παπαρούνες στα μάγουλά της και κόκκινα παπούτσια ασορτί με τα μαλλιά της! Έχει, όμως, και κάτι ακόμα επάνω της που κάνει τον περαστικό να την παρατηρήσει λιγάκι καλύτερα! Φορά ένα κλουβί στο κεφάλι!Όσο κι αν προσπαθεί το αγόρι να την κάνει να το αντικαταστήσει με κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα με ένα καπέλο μάγισσας ή με ένα χάρτινο καράβι, εκείνη επιμένει πως αυτό είναι το πιο κατάλληλο για το κεφάλι ενός μικρού παιδιού! Γιατί?..Γιατί μόνο αυτό είναι ικανό να κρατήσει καλά φυλαγμένα τα όνειρά τους! Προσοχή φυλαγμένα, όχι φυλακισμένα! Έχει τεράστια διαφορά, έτσι δεν είναι?Γιατί τα όνειρα δεν πρέπει να είναι φυλακισμένα με κλειδαριές, λουκέτα και κλειδιά και περιτριγυρισμένα από σίδερα αλλά από ξυλαράκια κανέλας και βανίλιας που τα κρατούν φρέσκα και ευωδιαστά!
Και διαβάζοντας κάπου πριν το τέλος, έρχεται η ερώτηση του Ντίνου:
-”Μαμά, πες μου ένα όνειρό σου που ήθελες πολύ να το πραγματοποιήσεις και τελικά το πέτυχες?”
-”Το όνειρό μου δεν περιγράφεται με λόγια ούτε χωρά σε λέξεις και γραμμές! Χωρά μόνο στην αγκαλιά μου και προς το παρόν αυτή κρύβει μέσα της εσένα και την αδερφή σου! Ίσως να υπάρχει χώρος για άλλο ένα όνειρο! Ποτέ δεν ξέρεις!”
– ”Εμένα το όνειρό μου είναι να ζήσουμε σε ένα δεντρόσπιτο μεγάλο με πολλά φαναράκια τριγύρω και έναν σκύλο μεγάλο στην αυλή που θα θέλει μόνο παιχνίδια και ένα μπαλάκι να κυνηγά συνέχεια!” Α!΄και ένα άλλο όταν γίνω μεγάλος να ζήσω στην Αγγλία!”
-”Ωπ! Αυτό ήταν και δικό μου όνειρο Ντίνο!”
– ” Ε, τότε μαμά θα το ζήσουμε μαζί!”
Και κάπως έτσι άλλη μια μαγική στιγμή προστέθηκε στο χρονοντούλαπο μας με αφορμή ένα ακόμη μαγικό βιβλίο! Η εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου είναι ιδανική για να σου ξυπνήσει ακόμα και εκείνο το όνειρο που είχες καλά καλά κρυμμένο στο πίσω μέρος του μυαλού σου!Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείς να βρεις με ένα click εδώ!
