Και ναι σήμερα επιστρέφω μετά από πραγματικά πολύ καιρό στη στήλη μου Thursday Thougths που με τα χρόνια έγιναν Thirstday Thougths! Πάει πολύ καιρός που έχω να γράψω στη στήλη οι σκέψεις της Πέμπτης όπως της λέω και αλλιώς. Συνήθως Πέμπτη είχα να μοιραστώ κάτι πιο προσωπικό μαζί σου τα πρώτα χρόνια που είχα ξεκινήσει το blogging, παρέα με ένα homemade cocktail για συντροφιά, εξ’ ου και το Thist-day. Μετά από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου, και δεν αναφέρομαι μόνο στα πολιτικά και προσφυγικά δρώμενα ήρθα να τα κουβεντιάσουμε λιγάκι. Ένα πουλί δεν φέρνει την άνοιξη, ή μήπως όχι? Θα πω και κάπως έτσι θα ξεκινήσει η κουβέντα μας.
Ένα πουλί δεν φέρνει την άνοιξη μας έμαθαν στο σχολείο
Η περιβόητη φράση ίσως να σου έχει μείνει καλύτερα ως ”ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη”, μια φράση που είπε ο Αίσωπος σε ένα αλληγορικό του παραμύθι. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτήν την φράση να την λέει η δασκάλα μου στο δημοτικό. Τότε που είχες έναν δάσκαλο για πολλά χρόνια και δεν άλλαζες σχεδόν κάθε δεύτερη χρονιά. Στον μύθο του Αισώπου ένας σπάταλος νέος έφαγε όλη την περιουσία του και δεν του είχε μείνει τίποτα παρά μόνο ένας καινούργιος μανδύας. Μια μέρα που είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του θεώρησε πως ο χειμώνας έφυγε και πούλησε τον μανδύα που τον κρατούσε ζεστό. Την επόμενη μέρα ξημέρωσε απίστευτος παγετός και ο νέος έμεινε απροστάτευτος από το κρύο.
Η διαχρονικότητα της αλληγορίας αυτής
Την αλληγορία αυτή την συναντάμε και σε αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους. Ωστόσο, την χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα πολύ συχνά για να χαρακτηρίσουμε καταστάσεις αλλά και ανθρώπους. Ένα πουλί δεν φέρνει την άνοιξη θα πω και εν μέρη το πιστεύω. Αλλά σήμερα θα δώσω μια άλλη διάσταση στην αλληγορία αυτή. Θέλω και πιστεύω πως ένα πουλί είναι ικανό για μια συνταρακτική αλλαγή. Αλλαγή προς το καλό ή το κακό.
Ένα πουλί δεν φέρνει την άνοιξη, ή μήπως όχι?
Παρομοιάζω το πουλί με τον άνθρωπο. Πιστεύω πολύ στους ηγέτες. Στο έχω ξαναπεί αυτό στην ανάρτηση μου σχετικά με το νέο βιβλίο του Robin Sharma, το The 5 am Club, στο οποίο ανήκω πιστά εδώ και 4 μήνες περίπου. Let’s talk about Leaders είχα γράψει και δεν θα μπορούσα να το αποδώσω καλύτερα με πιο εύστοχες λέξεις. Πιστεύω πως ένας άνθρωπος είναι ικανός να επιφέρει μια αλλαγή. Να εμπνεύσει, να παρακινήσει, να ταρακουνήσει, να ξυπνήσει ένα πλήθος ανθρώπων. Με την ίδια βεβαιότητα πιστεύω πως ένας άνθρωπος είναι ικανός να καταστρέψει τα πάντα. Να χαλάσει μια ομάδα, μια οικογένεια, μια δουλειά, μια συνεργασία. Να μηδενίσει σημαντική πορεία και έργο πολλών μηνών και προσπαθειών.
Ένας άνθρωπος είναι ικανός να φέρει την αλλαγή.
Άλλωστε για αυτό δεν εκλέγουμε ανθρώπους στην κοινωνία? Από την πολιτική μέχρι και τις μικρές ομάδες που δημιουργούνται σε διάφορους φορείς. Τους διευθυντές, τους Προέδρους, τους ιερείς, τους προπονητές, τους Coaches παντός επιστητού και πάει λέγοντας. Ένας άνθρωπος μαζί με το λόγο του και την στάση ζωής του είναι ικανός για όλα. Αρκεί να ανήκει σε αυτό που πιστεύει. Να είναι ικανός να το μεταδώσει και να το επικοινωνήσει.
Ένας άνθρωπος είναι ικανός να σε καταστρέψει.
Δεν ξέρω αν σου δείχνω πως πιστεύω πως πολύ στην δυναμική του ενός. Κυρίως πιστεύω στη δυναμική του συνόλου. Αλλά κατά περίπτωση πιστεύω πως ένας και μόνο άνθρωπος είναι ικανός για να πετύχει κάτι. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία. Πόσες φορές έχουμε ακούσει πως μια οικογένεια διαλύθηκε γιατί ο ένας δεν ήθελε άλλο. Πόσες φορές έχουμε ακούσει πως ένας δάσκαλος κατάφερε να φέρει τα παιδιά κοντά στην φιλαναγνωσία. Πόσες φορές δεν εμπνευστήκαμε από έναν κληρικό που μας βοήθησε να έρθουμε ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στον Θεό. Πόσες φορές η φίλη μας δεν αποτέλεσε αφορμή να ξεκινήσουμε κάτι που από καιρό το θέλαμε αλλά δεν το επιχειρούσαμε?
Ένα πουλί θα φέρει την άνοιξη και ένας άνθρωπος επίσης.
Τα πολιτικά και προσφυγικά δρώμενα δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία σε αυτόν τον πλανήτη. Το ανθρώπινο γένος πάει κατά διαόλου από ότι φαίνεται. Δεν ξέρω για πόσα χρόνια ακόμη θα υπάρχουμε και τι μέλλει γενέσθαι γενικότερα στη χώρα μας, στη σχέση μας με τους γείτονες και τι θα γίνει με όλους αυτούς τους πρόσφυγες (?) έξω από τα σύνορά μας. Αλήθεια πιστεύω πως κρεμόμαστε από μια λεπτή κλωστή. Εξοργίζομαι με Έλληνες και πιο πολύ με τους απέναντι. Είμαι, όμως, φύση θετική που πιστεύει στο Θεό. Θα μου πεις γιατί? Ποιο Θεό και τα συναφή.
Αν δεν είμαστε φίλοι στο Instagram ακολούθησέ με εδώ για περισσότερη επαφή.
Πιστεύω πολύ στις προφητείες. Έχω διαβάσει αρκετές ούσα φοιτήτρια Θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Όλα είναι γραμμένα. Για σένα αυτό μπορεί να ακούγεται βλακεία. Αλλά θέλω πολύ να σεβαστείς την άποψή μου. Το διαφορετικό από αυτό που πιστεύεις εσύ. Πιστεύω στη Μοίρα. Έχω παλιομοδίτικες αρχές οι οποίες πολλές φορές συγκρούονται με τον εαυτό μου καθώς μεγαλώνω και εξελίσσομαι σαν άνθρωπος. Τα ιδανικά, η πίστη και οι αξίες μου πολλές φορές έρχονται σε ρήξη με την πραγματικότητα. Πάντα μα πάντα όμως στρέφω το βλέμμα μου στο Θεό και ας ξεχνιέμαι πολλές φορές.
Ένα πουλί θα φέρει την άνοιξη θα πω στα παιδιά μου και θα τους εξηγήσω με επιμονή τι θέλω να πω λέγοντας αυτό. Θα τους μιλήσω για την δύναμη του ενός ανθρώπου και για τις δύο δυνάμεις που καλώς ή κακώς κρύβουμε όλοι μέσα μας. Το Κατ΄εικόνα και Καθ΄Ομοίωσιν ίσως είναι νωρίς να τους το εξηγήσω. Θέλω, όμως, πολύ να ξέρουν πως το κατ΄εικόνα μας κρύβει πολλούς κινδύνους. Το Καθ΄Ομοίωσιν έχουμε ”καταραστεί” να μην το φτάσουμε βάση του προπατορικού αμαρτήματος. Θέλω πολύ να πιστεύουν στον εαυτό τους και να πολεμούν καθημερινά για το κατ’ εικόνα τους με σκοπό να έρθουν ένα βήμα πιο κοντά στο Καθ΄Ομοίωσιν.
Για αυτούς όλα αυτά ακούγονται ως παραμυθάκια και μπορεί και να είναι ποιος μπορεί αν το αποδείξει αυτό? Είπαμε όπου πιστεύει ο καθένας. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε ή να κατηχήσουμε, αλλά για να μοιραστούμε, να αφουγκραστούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις και προβληματισμούς.
Ελπίζω να τα πούμε πιο σύντομα από την προηγούμενη φορά στη στήλη αυτή.
Σε μαμαδογλυκοφιλώ.
Εύη.
