Η μέρα κυλά με τόσο γρήγορους ρυθμούς που δεν αντιλαμβάνεσαι πότε πήρε να νυχτώνει. Σίγουρα όλες οι μανούλες με νιώθετε. Δεν έχει να κάνει με το αν έχεις ένα, δύο ή παραπάνω από τρία παιδιά. Τα παιδιά σου ρουφούν την προσοχή. Με τον δικό τους μαγικό τρόπο μπορούν και σε μαγνητίζουν, σε καθηλώνουν και σε καθιστούν κατά κάποιο τρόπο “υπηρέτη” τους. Πάμε όμως από την αρχή. Σήμερα θα σου ξεκλειδώσω ένα κομμάτι της ψυχής μου. Το ημερολόγιο μιας μαμάς δεν διαφέρει πολύ από μαμά σε μαμά! Εδώ, στην αγαπημένη μου στήλη Εγώ όπου μοιράζομαι τα πάντα μαζί σου!
Οι ημέρες μας έρχονται και τελειώνουν τόσο γρήγορα! Αδιανόητα γρήγορα!
Ούτε εγώ ξέρω πόσες φορές σήμερα έπλυνα τα πιάτα. Μάζεψα τα παιχνίδια από το καθιστικό. Έστρωσα τα ριχτάρια στον καναπέ. Σκούπισα. Σαπούνισα το τραπεζάκι φαγητού. Ετοίμασα φαγητό. Καθάρισα φρούτα. Κατέβασα τα παραμύθια. Διαβάσαμε μερικά. Τα ξανά ανέβασα στη βιβλιοθήκη. Έστησα τα playmobil (έχει μια μανία να τα αλλάζει όλα εμφανίσεις. Από τα ρούχα μέχρι τα αξεσουάρ της κάθε φιγούρας). Άλλαξα την μπέμπα πάνα. Έπλυνα τη Stacey γύρω στις 6 φορές σίγουρα. Και μετά από όλα αυτά το χάος.
Το ημερολόγιο μιας μαμάς δεν διαφέρει και πολύ από μαμά σε μαμά!
Είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις δύο παιδιά μόνη σου! Να μην έχεις βοήθεια ούτε από τον σύζυγο, γιατί τις περισσότερες ώρες της ημέρας εργάζεται και λείπει από το σπίτι. Είναι πολύ δύσκολο να μην έχεις χέρια για βοήθεια. Πραγματικά μας βγάζω το καπέλο όσες δεν παρκάρουμε τα παιδιά μας άνευ λόγου και αιτίας. Αν εργάζεται η μαμά είναι διαφορετικά. Αν δεν εργάζεται όμως, τότε τα πράγματα είναι σκούρα, όπως λέει και ο λαός.
Τώρα ευτυχώς επικρατεί ησυχία. Όχι ανησυχητική ησυχία από εκείνες που ξέρεις ότι κάποια σκανταλιά ετοιμάζεται! Τώρα κοιμούνται και είναι τόσο γαλήνια τα δυο τους μέσα στα κρεβατάκια τους! Άλλωστε για αυτό μπορώ και σου γράφω εδώ! Ώρες σκέψης για τη μαμά λοιπόν! Κάθομαι στο καθιστικό με τη λάμπα αναμμένη σε χαμηλούς φωτισμούς με χαλαρωτική jazz μουσική να παίζει. Νιώθω πλήρης και κατά κάποιο τρόπο νιώθω πλούσια! Ταπεινά και βαθιά ευγνώμων για όσα έχω καταφέρει και κατακτήσει στη ζωή μου!
Έπειτα αρχίζουν οι σκέψεις. Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι ζείτε δύο παράλληλες πραγματικότητες; Έχει περάσει από το μυαλό σου πώς θα ήταν η ζωή σου αν είχες κάνει διαφορετικές επιλογές; Τώρα τελευταία, βλέπω και κάτι περίεργα όνειρα που με ρίχνουν ψυχολογικά. Σαν να μου δείχνει κάποιος πώς θα είχε εξελιχτεί η ζωή μου αν δεν είχα επιλέξει τον άντρα μου και κατ’ επέκτασιν τη ζωή στο σπίτι με τα παιδιά μας. Και ξέρεις τι? Πάντα μα πάντα σε κάθε όνειρο βγαίνω κερδισμένη, γιατί κάποιος θέλει να μου αποδείξει ότι ναι!
Σωστά άκουσες την καρδιά σου.
Και ας έχεις κουραστεί σωματικά και ψυχικά. Ούτως ή άλλως θα κουραζόσουν με κάτι. Με τη δουλειά σου σίγουρα. Πάντα μα πάντα, λοιπόν, το τέλος μου δείχνει αυτό που είχα προδιαγράψει. Υποσυνείδητα νιώθω ανασφαλής. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Και το υποσυνείδητό μου προσπαθεί να με καθησυχάσει μέσα από μια σειρά ονείρων.
Ανασφάλεια που άφησα πίσω μου όλους τους φίλους μου και φόβος μήπως τους χάσω λόγω χιλιομέτρων αλλά και παιδιών. Ανασφάλεια που επέλεξα να μη συνεχίσω να δουλεύω, αλλά να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά μου και όχι γιαγιάδες ή νταντάδες. Ανασφάλεια που δεν επετεύχθη ο δεύτερος μεγάλος μου στόχος, αλλά τον άφησα χωρίς να προσπαθήσω αρκετά. Ανασφάλεια για τον αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου μιας και ο Δάσκαλός μου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.
Ανασφάλεια, μια άσχημη λέξη..
Ποτέ δεν ένιωθα ανασφαλής μέχρι και πριν μετακομίσω στην Αθήνα.
Ούτε όταν άρχισα να ζω μόνη μου στη συμπρωτεύουσα δουλεύοντας και φοιτώντας παράλληλα. Ούτε όταν έχασα τον πατέρα μου τόση ανασφάλεια. Νομίζω φταίει το γεγονός ότι πλησιάζουν τα 28α γενέθλιά μου και βλέπω τα 30 όλο και πιο πολύ να πλησιάζουν. Και κάτι τέτοιες νύχτες αναρωτιέμαι.. Θα φτάσεις 30 και δεν θα έχεις καταφέρει να κάνεις αυτό για το οποίο πάλεψες τόσα χρόνια. Και τότε το μάτι μου πέφτει πάνω στο βιβλίο δίπλα από την φωτογραφία του daddy μου να μου χαμογελά.
Μαγεία.
Όχι με τη μαγική της ιδιότητα. Καμία σχέση. Δεν έχει να κάνει με μαγικά φίλτρα ή ξόρκια. Έχει να κάνει με τη μαγεία που κρύβουν οι λέξεις μέσα στο μυαλό μας. Και λέω να αρχίσω να κάνω μαγικά για μία ακόμη φορά. Όσοι είστε αυτής της φιλοσοφίας και δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε, σας συστήνω ανεπιφύλακτα αυτήν την καταπληκτική συλλογή βιβλίων. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε. Αφήστε για λίγο τις δακρύβρεχτες ιστορίες και τις αστυνομικές υποθέσεις.
Από το ημερολόγιο μιας μαμάς ξεκίνησα και έφτασα να μιλάω για το Μυστικό που ήρθε και άλλαξε τη ζωή μου!
Πιστεύω πολύ στο μυστικό που κρύβω μέσα μου! Από μικρή πίστευα πολύ πως οι λέξεις μου έχουν δύναμη! Πιστεύω πολύ στη δύναμη του ‘Secret’ της Rhonda Burn! Θέλω πολύ να σου μιλήσω για αυτό!
Είσαι έτοιμη, όμως, να ακούσεις;
Η ανάρτηση αυτή μπορεί να πάει πολύ μακριά! Τόσο μακριά όσο θέλουμε εμείς!
Το ημερολόγιο μιας μαμάς δεν διαφέρει και πολύ από μαμά σε μαμά..
Θα πω και κάπως έτσι θα κλείσω αυτήν εδώ την ανάρτηση. Μέχρι και πριν ξεκινήσω να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου, φαντάζομαι πως η ρουτίνα μας δεν διαφέρει και πολύ. Όλες οι μωρομάνες πάνω κάτω τα ίδια κάνουμε καθημερινά. Ειδικά όσες δεν εργαζόμαστε, παρά μόνο μέσα στο σπίτι γιατί και αυτό εργασία είναι, η ρουτίνα μας δεν διαφέρει και πολύ! Είμαστε νοερά όλες μαζί! Ειδικά όσες με διαβάζετε τώρα ξέρω πως με καταλαβαίνετε σε πολλά από όσα μοιράζομαι μαζί σας καθημερινά εδώ στο blog.
Στο Instagram τα λέμε ανά πάσα στιγμή! Ευχαριστώ όλες εσάς που είστε μαζί μου στα σχόλια και στα προσωπικά μηνύματα και εκεί!
Σε ευχαριστώ βαθιά που είσαι εδώ μαζί μου! Τα σχόλιά σου και τα μηνύματά σου με βοηθούν περισσότερο από όσο φαντάζεσαι!
Σε μαμαδογλυκοφιλώ!
Εύη.
